ဒါမျိုးနဲ့ဆိုကျိုးချင်တဲ့ဟာတွေ အကုန်ကျိုးပစေတော့ကွာ

ဆိုင်းမန်… အဆင်ပြေလား အကူညီလိုရင် အကိုကြီးကိုပြောနော် သိလား ဟုတ်… ပြေပါတယ် အကိုကြီး ကောင်မလေးက မဝံမရဲနဲ့ ခေါင်းလေးငုံကာပြန်ဖြေတယ် နက်ဖြန်… ရုံးပိတ်တော့ အဆောင်မှာပဲနေမှာလား ဆိုင်းမန်မှ ဘယ်မှမသွားတတ်တာ …အဆောင်မှာပဲနေရမှာပေါ့ သိပါဘူး …အကိုကြီးက ချစ်ချစ်နဲ့များ ရုပ်ရှင်တွေဘာတွေသွားကြည့်ကြမလားလို့ အာ… ဆိုင်းမန်မှာ ရီးစားမရှိပါဘူး… စင်ဂဲ ရှင့် စင်ဂဲ ဒီတစ်ခါတော့ ကောင်မလေးကသွက်သွက်ကလေးပြန်ဖြေသည်။ အောင်ကျော် စိတ်ထဲကကြိတ်ပျော်သွားသည်။

ဒါဆို အကိုကြီး ဆိုင်းမန်ကိုညစာလိုက်ကျွေးချင်တယ်ကွယ် ဆိုင်မန်ညဆို ဆာတတ်တယ်မှုတ်လား …အဲလေ ညစာလိုက်စားမယ်မဟုတ်လား ဆိုင်မန် အောင်ကျော်မျက်နာကို တစ်ချက်မော့ကြည်ကာ ခေါင်းလေးပြန်ငုံ့သွားပြီးမှ လူကြီးလူကောင်းတစ်ရောက်က ဖိတ်ခေါ်တာကို ကျမဘယ်လိုပြန်ဖြေသင့်သလဲရှင်… အောင်ကျော် ထခုန်လုမတတ်ဝမ်းသာသွားသော်လဲ အမူအရာမပျက်စေရပဲ ခပ်ခပ်အေးအေးနဲ့ပင် ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…လို့ဖြေသင့်တာပေါ့ အောင်ကျော့်စကားကြောင့် ကောင်မလေးမျက်နာလေးလက်ခနဲ ပြုံးယောင်သမ်းသွားပြီးမှ ဟုတ်ကဲ့ရှင့်… ခစ်ခစ် ဒီလောက်ပဲပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားတဲ့ ကောင်မလေးနောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပီး အောင်ကျော် တံတွေးမျိုချမိသည်။တောက် …ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်ကြီး ဒါကတော့ အောင်ကျော် နဲ့ ဆိုင်းမန် လွန်ခဲ့တဲ့တစ်လလောက်က စဆုံဖြစ်ခဲ့ပုံ မလည်ရှုပ်ဆိုတာ အောင်ကျော့် အတွက်ပြောတဲ့စကားလားထင်ရလောက်တယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မိန်းမ ဝေဝေဇင် တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို အောင်ကျော် လီးသရမ်းတာ သူလီးသရမ်းတာကိုလဲသူ့မိန်းမ သိမှာသေအောင်ကြောက်တာသူ့အပြင်မရှိဘူး နေနိုင်လားဆိုတော့လဲ ဟင့်အင်း ဆိုတဲ့အစားထဲက မိန်းမဖြစ်တဲ့ ဝေဝေစိုးကကိုယ်တိုင်ကလဲ ဒီဇိုင်နာ သင်တန်းလဲဖွင့်တယ် သူကတော့ company တစ်ခုမှာ မန်နေဂျာ ဆိုင်းမန်က သူရှိတဲ့ company ကိုရောက်လာတာ ခုခေတ်မိန်းကလေးတွေက သုံးနှစ်သုံးမိုးမစောင့်ရပါဘူး …သိပ်ခေတ်မှီတယ်လေ ပုံမှန်အလုပ်ချိန်ပီးသွားလဲ မိန်းမကို အိုတီရှိတယ် ခရီထွက်ရမယ် အင်ထုပီး ဆိုင်းမန်နဲ့ ဟိုတည် သွားဘွတ်နေကြ ကောင်မလေး အပေးအကြွေးကောင်းပုံကြည့်ပီး အိတ်ပီးရင့်ရှိတာသိရတော့ သူအလုပ်ခန့်တာ မှန်သွားပီဆိုပီး အောင်ကျော် စိတ်ချမ်းသာရပြန်ရော ညညဆို မက်ဆေ့တွေ့ ပို သူ့ထဲကိုယ့်ထဲရှိတဲ့ဖူးကာတွေလဲကြည့် ဆိုင်မန် ဆီက ကိုကြီး ချစ်လေး လီးဆာနေပြီ ဆိုပီးမက်ဆေ့ပို့လိုက်တဲ့ညမျိုးဆို နောက်တစ်ရက်အလုပ်မှာ အောင်ကျော် အိုတီဆင်းရတော့တာပဲ ။ ဒီလိုနဲ့ခိုးစားနေတာ သူ့မိန်းမအရိပ်အခြေလဲကြည့်ကြရသေးတာပေါ့။

အိမ်ရှေ့ရောက်ပီဆို ချက်ချင်းမဝင်သေးဘူး အိမ်နဲ့မျက်နာချင်းဆိုင်က တစ်ရပ်ကွက်ထဲ ငယ်ပေါင်း တိုးကြီး ရဲ့ ကွမ်းယာဆိုင်ရှေ့မှာ ခဏရပ်ပီး အိမ်ထဲလှမ်းချက်ရသေးတာ တစ်ခါတလေ ဝေဝေဇင်က ဘာစိတ်ကူးပေါက်မှန်းမသိ သူ့ကိုထွက်စောင့်နေတတ်လို့ တိုးကြီး… ငါ့မိန်းမ အိမ်ရှေ့ထွက်တာမြင်သေးလား ဒီနေ့တော့မမြင်မိဘူး… မင်းယောက်ဖ မိုးဝေတော့ ခုဏကတွေ့လိုက်တယ် လုပ်စမ်း …ငါ့အတွက် ကွမ်းတစ်ယာလောက် နိုင်တီတူးလေးနဲနဲဖြန်းကွာ နိုင်တီတူးဖြန်းအုံးမှာလား …ခါတိုင် ထုံးဆေးလောက်ဝါးနေတဲ့ကောင်က ဒီနေ့မှ များ စောက်ပတ်လျှက်လာလို့ စောက်ရည်နံ့ရမှာစိုးလို့လား သားကြီး အခုမှ အောင်ကျော် တိုးကြီးကို သတိထားမိလိုက်တယ် ယမကာနံလေးသင်းနေတဲ့ တိုးကြီးကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပီး ငါလိုးမသား …တိုးတိုးပြော အောင်ကျော် ကွမ်းလေးမြုံပီး အိမ်ထဲရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ မိုးဝေတစ်ယောက်ပဲတွေ့ရတယ် သူတို့လင်မယားအခန်းထဲမှာတော့ ဝေဝေစိုးက သူ့အလုပ်နဲ့သူရှုပ်နေပြီး သူ့ကိုမြင်တော့မှ ကိုအောင် …အရက်သောက်လာတာလား သောက်ပါဘူး ဝေရဲ့…

ဘာဖြစ်လို့လဲ ကွမ်းစားလာလို့လေ …အနံမရအောင်လို့မဟုတ်လား ခံတွင်းချဉ်လို့ပါ ဝေရယ် အရက်သောက်လာရင် ကွမ်းစားလဲ နဲနဲတော့အနံထွက်တာပဲကို အလျှောက်ကောင်းတော့အထောင်းသက်သာတယ်ဗျာ ။ သိပ်မသောက်နဲ့နော် ကိုအောင် …နောက်တစ်ပတ်လောက်ဆို ဝေ သင်တန်ပြန်ဖွင့်တော့မယ် အောင်ကျော် ဝေဝေစိုးအနားဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝေရယ် …ဝေဘာမှမလုပ်ပါနဲ့ ကိုအောင် ရှာကြွေးတာပဲအေးအေးဆေးဆေးထိုင်စားစမ်းပါ ။ စိတ်ထဲကတော့သိပ်မပါချင် ဝေဝေစိုး ရဲ့ဒီဇိုင်နာသင်တန်းလာတတ်တဲ့ကောင်မလေးတွေကအလန်းလေးတွေကိုး မိန်းမကိုသင်တန်းကိုသွားကြိုရင် မျက်စိအစာကြွေးလို့ရတယ်လေ။ ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ သင်တန်းသူတွေက သူ့မိန်းမဝေဝေစိုးလောက်တောင် ပုံမလာချင် တိုးကြီးက သူ့ကို မင်းမိန်းမဝေဝေစိုးလောက်တောင် မလန်းတာ ဘာလို့ခြေရှုပ်ချင်တာလဲ မေးရင် အလှအပကိုခံစားတတ်လွန်းတာပါ တိုးကြီး ရယ်ဆိုတာ အောင်ကျော် ပြန်ဖြေနေကြစကား ။ စီးပွားရေးအဆင်ပြေပေမဲ့ ဝါသနာပါတဲ့အလုပ်ကိုတော့ ဝေဝေစိုးမစွန့်လွှတ် နိုင် ယောက်ျားက ဘာမှမလုပ်နဲ့ပြောလဲမရ ကိုအောင် ကလဲ ဝေ့အကြောင်းလဲသိရဲ့သားနဲ့ …ဒါနဲ့ ပြောရအုံးမယ် သင်တန်းဖွင့်ရင်… ဝေ့ ညီမ ဝမ်းကွဲတစ်ရောက်အိမ်ရောက်လာအုံးမယ်ထင်မယ် ဘယကြညီမလဲ… ခပ်ဝေးဝေးကဆွေမျိုးတွေကို အောင်ကျော်မသိ သူသိတာ တစ်အိမ်ထဲနေတဲ့ ဝေဝေ့ မောင် မိုးဝေနဲ့ညီမအရင်း ဟန်နီဇင်သိတာ ။

တောင်ကြီးကအဖေ့ဘက်ကတော်တဲ့ညီမ သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်မှာခဏနေ့ပီး အလုပ်ဝင်လုပ်နေတယ်တဲ့ ရောက်နေတာတော့ကြာပီပြောပြောတယ်… ဝေ့ညီမက ရောက်လာရင်… အိမ်မှာနေမှာလား အဲ့ဒါတော့မသေချာသေးဘူး …သူနဲ့ဝေက ညီအမဆိုပေမဲ့ သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းတာ ဟန်နီ နဲ့တောင်မတူဘူး တစ်နေ့ကုန်အခန်းအောင်ပီး မျက်ရည် နဲ့မျက်ခွက်ဖြစ်နေတဲ့ ဟန်နီဇင်ကို အောင်ကျော်အခုမှသတိရတော့တယ် ခုရောဟန်နီရှိလား ဝေ … ရှိမှာပေါ့ သူ့အခန်းထဲမှာ… ငိုနေတုန်းလား ထူးဆန်သား …ဒီနေ့တော့ ငိုတာမတွေ့ဘူး ညံ့လိုက်တဲ့ မင်းညို …ဒီလောက်ဟော့နေတဲ့ အိချောပိုရှိတ်နဲ့ ဟန်နီ့ကိုမှ သတိလက်လွှတ် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ အသံကြီးနဲ့ပြောပီးမှ အောင်ကျော် ဘရိတ်အမြန်အုတ်လိုက်ရတယ် ဝေဝေစိုးဆီကအသံစူးစူးလေးချက်ချင်းလိုထွက်လာသည်။ ဘာပြောတယ် … ကိုအောင် ရှင် ညီမလေးကိုလိုက်ကြည့်နေတာလား လိုက်ကြည့်စရာမလိုပါဘူး ဝေရယ် မကြည့်လဲ သူ့ဖင်ကြီးက နည်းတာမှမဟုတ်တာ TV ထိုင်ကြည့်နေတုန်းများ ရှေ့ကဖြတ်လျောက်သွားရင် ကိုယ့် မျက်ခွက်နဲ့လွှတ်ပါ့မလားစိုးရိမ်ရတယ် အဟုတ် ရင်ထဲကစကားကို ရင်ထဲမှာထားပီး မျက်နာပိုးသတ်လိုက်ပီးမှ မဟုတ်ပါဘူး ဝေရယ်… ဝေ့ညီမက ကိုယ့်ညီမလိုပါပဲ ဝေလို့ပဲ အချောအလှလေးဟန်နီ့ကို မင်းညို ဘာလို့မကြိုက်တာလဲ စဉ်းစားမိလို့ပါ မကြိုက်ဖူးလို့ပြောလို့ရမလား …ဆရာ တပည့်ဆက်ဆံရေးကြောင့်သာ ကိုမင်းညို ရှေ့ဆက်မတိုးရဲတာ နေရာချင်းသာလဲလိုက်ချင်တယ် မင်းညိုရယ် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် တွေးနေတုန်းရှိသေး တံခါးခေါက်သံကြောင့် အောင်ကျော်သွားဖွင့်ပေးလိုက်တယ် အဲ… ဟန်နီ အသက်ရှည်အုံးမယ် သူ့အကြောင်းပြောနေတုန်းရှိသေး ဟန်နီ ရောက်လို့ ကိုအောင်… ပြန်ရောက်နေပီလား ခုလေးတင်ပဲဟ ဒီနေ့တော့ ငါ့ညီမလေးက… ရွှင်လို့ပါလား ဒါပဲလေ ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ဟန်နီ ရင်ကော့ခေါင်းမော့ ဖင်ကတော့ကော့စရာမလိုပါဘူး ကော့ပီး သားကြီးပဲကို ကာအခန်းထဲဝင်သွားမှာ အောင်ကျော်လဲအေးဆေးပြောကြပါစေဆိုပီး အခန်းပြင်ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်

မမ …ညီမလေ ကြူရှငျသှားတော့မယျ ဝဝေေ ပွောငျလဲသှားတဲ့ ညီမဖွဈသူကိုစိုကျကွည့ျရငျး ဘယျကြူရှငျလဲ… မမကလဲ… ဘယျကြူရှငျရမှာလဲ ဆရာ့ကြူရှငျပေါ့လို့ ကိုမငျးညိုပွနျရောကျပီလား… အှနျးး… နငျပွောတော့ …ကိုမငျးညိုဆီစာသှားမသငျတော့ဘူးဆို ဟနျနီအရငျကသူပွောခဲ့တာမဟုတျသလိုနဲ့နခမျးလေးစူကာ မမကလဲ… ညီမလေး အဲ့လိုပွောမိလို့လားလို့ ဟငျ …နငျပဲဒီခနျးထဲမှာပွောခဲ့တာလေ ဒီေ့တာ့ မှ ဟီးး ဆိုပွီး ဝဝေစေိုး ပါးကိုရှှတျခနဲ နမျးကာ အောကျထပျပွေးဆငျးသှားတော့တယျ အပွနျနောကျကခြငြျမယျ မမရေ စိတျမပူနဲ့ ဆိုပီး အောျပွောသှားသေးတာ ဗရုတျသုတျခတှလေုပျလို့ကတော့ အမတေို့ပွနျလာရငျတိုငျပွောမှာ့နောျ ဆိုပီး လှမျးပွောနတေဲ့သူအမရဲ့အသံလဲမကွားတော့။ တကျကွှတဲ့ခွလှေမျးတှကေို တဈထပျတိုကျပုလေး ရှေ့ရောကျ တာနဲ့တုန့ျခနဲ့ရပျလိုကျပီး ဟနျနီ ခပျကွမျးကွမျးပဲတံခါးကိုခေါကျလိုကျတယျ။ မိဘတှရေဲ့ကောငျမှု့ ကွောင့ျ ဟနျနီ ရဲ့ဂလလေိုကျမှု့တှကေိုသိလို့ သူ့မိဘတှနေဲ့ဘယျလိုပတျသကျမှနျးမသိတဲ့ ဆရာမငျးညိုကို ဟနျနီ့မိဘတှကေ ဂိုကျပွပေးဖို့ငှားပေးထားတာ ကစခဲ့တာပေါ့ ဆရာမငျးညိုကို စတှေ့ထဲက ဟနျနီရငျခုနျခဲ့တာ။

စာသင်ရတာလဲနှစ်ယောက်ထဲလေ ပီးတော့ ဆရာကလဲချောတာကို အသက်က ၃၅ နှစ်လောက်ရှိပီ ဟန်နီကဆယ်တန်းဆိုတော့ ၁၆ ပေါ့ ဆရာမင်းညိုကဟန်နီ့ကို သီးသန့်ပြပေးတာ စာပြတာနော် တလွှဲမတွေးနဲ့ ။ ဆရာစာသင်နေတုန်း ဆရာ့ကိုခိုးခိုးကြည့်ရတာလဲအမော မျက်နာကို့ကြည့်တာသိရင် ဆူခံရမှာစိုး တစ်ခါတလေ စာကြည့်သလိုလိုနဲ့ ဘေးချင်ယှဉ်ရက်ပြပေးနေတဲ့ ဆရာ့ပေါင်ကြားကိုငုံကြည့်တဲ့အခါမျိုးလဲရှိခဲ့တာပေါ့ အဲ့လိုအခါမျိုးဆို တမင်တကာကို ကိုယ့်ပေါင်နဲ့မထိ ထိအောင်ဆရာ့ပေါင်ကိုဆွဲပွတ်လိုက်ပီး နောက်တစ်မိနစ် နှစ်မိနစ်လောက်နေလို့ပြန်ကြည့်လိုက်ရင် ဆရာ့ပေါင်ကြားက ဖုကြွလာသလိုပဲ ဟန်နီ သိတာပေါ့ ဆရာလဲ ဟန်နီ့ကိုနည်းနည်းတော့စိတ်ဝင်စားမယ်ဆိုတာ ဒီလိုနဲံ့ ရင်ခုန်သံချင်း ကာရန်ညှိနေကြရင်တစ်နေ့တော့ ဆရာ့စကားကြောင့် ဟန်နီသေချင်စိတ်ကိုပေါက်သွားရတယ် သူ့မိန်းမဆီ ခဏပြန်အုံးမ ်တဲ့လေ ပီးပါရော ဆရာ့မှာ မိန်းမရှိမှန်း ဟန်နီအဲ့တော့မှသိရတာ စိတ်လေပီး နောက်ရက်ကျူရှင်ကိုမသွားတော့ဘူး ဆရာလဲ သူ့မိန်းမဆီထွက်သွားတော့တာပဲ ဟန်နီမျက်ရည်ကျတယ်ဆိုတာ ဆရာနဲ့တွေ့မှပါ အိမ်ကလူတွေတောင်ရိပ်မိကုန်ပြီ အရင်ရည်းစားတွေတုန်းက မျက်ရည်ကျရလားမေးရင် နိုးပါ စောက်ရည်ပဲကျချင်ကျမယ် ဘယ်တော့မှမျက်ရည်မကျဘူး ဟန်နီဝန်ခံပါတယ် အပျိုမဟုတ်ဖူးဆိုတာ ။

ဒါပမေဲ့လေ သိလား ဟနျနီက ကံဆိုးလဲခဏ ပဲပွနျပီးကံကောငျးတတျတယျ ဒီမနကျ ဆရာ့အိမျရှိတဲ့ လမျးဖကျကို ဆရာနဲ့အတူစားနကွေ ရှမျးခေါကျဆှဲဆိုငျကိုမုန့ျထှကျစားရငျ ရှမျးမကွီးဆီက ကွားလိုကျရတဲ့သတငျးကွောင့ျပေါ့ ဆရာဒီနေ့ပွနျလာမယျတဲ့ ဟနျနီ့ကို ပိုပီးပြောျစတေဲ့သတငျးက အဲ့ဒါမဟုတျသေးဘူး ဆရာ သူ့မိနျးမနဲ့ ကှာရှငျးလိုကျပီဆိုတဲ့သတငျးပဲ ကွားကွားခငြျးပြောျလိုကျတာမှ ဟငျးရညျနဲ့ ရနှေှေးကွမျးတောငျမှားသောကျမျိတယျ ဆရာတော့ဘယျလိုနမေယျမသိဘူး ဆောရီးပါ ဆရာရယျ ရှမျးမကွီး ဒီသတငျးဘယျကကွားလဲဆိုတာလဲစိတျမဝငျစားတော့ဘူး ဆိုငျကအမွနျပွနျခဲ့ပီး ညနရေောကျတဲ့အထိစောင့ျလိုကျရတာ ဒီနေ့မှ အခြိနျတှကေပိုကွာတယျလို့ထငျရလောကျတယျ ခုလဲဆရာထှကျမလာသေးဘူး ကွာလိုကျတာ ကိုယျပဲစိတျစောနလေို့လားမသိ ခဏလောကျစောင့ျလိုကျပီးမှ တံခါးပှင့ျလာတယျ ဟနျနီ သမီး… အံသှသှားတဲ့ဆရာ့အသံ ဟယျ …ဆရာ တုံးလုံးကွီးပါလား ပုဆိုးခါးတောငျးကွိုကျကာအပေါျပိုငျးဗလာနဲ့ဆရာ ကွှကျသားတှအေဖုလိုကျအထဈလိုကျနဲ့ အသဲယားစရာကွီး ။ ဆရာအိမျဆေးသုတျနတော… သမီး ဟုတျမယျ လကျထဲမှာလဲ ဆေးသုတျတံကွီးနဲ့ ဆရာကဒီအိမျလေးကိုငှားနပေမေဲ့ ကိုယျအိမျလိုသဘောထားပီး ပွုပွုပွငျနတေတျတယျ ဟနျနီနဲ့မြားကှာပါ့ ဆရာ ရောကျနတောဘယျလိုသိလဲ… စကားပွောရငျအိမျထဲဝငျလာတာ ဧည့ျခနျးနံရံဘေးမှာလဲ အိမျသုတျဆေးပုံးကွီးနဲ့ သုတျလကျစကွီးရှိတုနျး။ ဒေါျရှမျးမကွီး ပွောတာလေ… ဆရာသဘောပေါကျသှားပါတယျ ဟနျနီ့ကိုခေါငျးငွိမ့ျပွပီးမှ လကျထဲမှာပိုကျထားတဲ့စာအုပျတှကေိုမွငျတော့ ခမြားကို ဒီနေ့တော့ စာမပွပေးနိုငျသေးဘူးနောျ သိပါတယျ… ဆရာ ခရီးပနျးလာမှနျး သမီးကူသုတျပေးမှာပေါ့ သုတျတတျလို့လား ဘာလို့မသုတျတတျရမှာလဲ… ကွည့ျနေ ဟနျနီ လကျမွနျခွမွေနျနဲ့ ဆရာမငျးညိုလကျထဲက ဆေးသုတျတံကွီးဆှဲယူပီး မသုတျတတျသုတျတတျနဲ့ သှားသုတျတော့ ခုံပေါျထိုငျပီး မငျးညိုလဲ အသာထိုငျကွည့ျနလေိုကျတယျ… မမွငျခငြျလဲမွငျနရေတဲ့ ဟနျနီ နောကျပိုငျးကိုတည့ျတညျကွီးကိုမွငျနရေတော့ မငျးညို ပေါငျကွားက ငယျထိပျက သှေးတိုးခငြျလာပွီ ဒီကောငျမလေးကွောင့ျ သူ့ပေါငျကွားကညီ ဒုက်ခရောကျရတာ မြားပီမဟုတျလား…အဲ့ဒီအခြိနျ နာမညျကြောျ မိနျးမဆိုးလေး လဒေီဂါဂါရဲ့ ဘတျရိုမန့ျ သီးခငြျးသံထှကျလာတော့ မငျးညိုကွောငျသှားတယျ သူ့ဖုံးလဲမဟုတျပါဘူး အာရုံစိုကျနားထောငျကွည့ျတော့ အသံက ဟနျနီဇော့ျဆီကလာတာ ဆရာ …ကူညီပါအုံး မငျးညို ခုံပုလေးပေါျတကျပီးလကျစှမျးပွနတေဲ့ ဟနျနီဇော့ျ အနားလြှောကျသှားပွီး ပေး …မသုတျတတျတော့ဘူးမဟုတျလား ဟုတျပါဘူး ဖုံးလာနလေို့ … ဆရာသမီးဖုံးခဏကိုငျပေး …သမီးလကျမှာ ဆေးတှပေနေလေို့ …ပွောပီးဟနျနီက သူ့လကျနှဈဖကျကိုထောငျပွသညျ။

မင်းညို ဟန်နီ့ ကိုယ်ပေါ်တစ်ချက် ဝှေ့ကြည့်လိုက်တယ် အင်္ကျီကလဲ အိပ်ကပ်မပါ ဆွဲသားပျော့ပျော့ တီရှပ်အဖြူ အလေး အောက်ကလဲထဘီနဲ့ဆိုတော့ကြောင်သွားတယ် ဖုံးသံကတော့ ခါးအောက်ပိုင်းကထွက်နေတုန်းမို့ ဟန်နီ …သမီး ဖုံးကဘယ်မှာလဲ ထဘီထဲကို နှိုက်လိုက်ဆရာ … မင်းညိုမျက်လုံးပြူးသွားတယ် ခုဏထဲကထချင်နေတဲ့ ဒုတ်က ဟန်နီ့ စကားကြောင့် ခေါင်ရမ်းချင်လာပြီ ဟင် …ထဘီထဲနှိုက်ရမယ် ဟန်နီ ကတော့မျက်နာတည်လေးနဲ့ပဲ ခေါင်လေးညိမ့်ပြကာ… ဟုတ်တယ် ဆရာ အောက်မှာ ဂျင်းဘောင်းဘီအတိုတစ်ထည်ပါသေးတယ် …ချွတ်ဖို့မေ့သွားတယ် ဟီးး …အဲ့ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထဲမှာ မင်းညို လက်တုန်ချင်လာပြီ ဆရာ… နှိုက်လေ ဒါနဲ့ဖုံးကျတော့မယ် အော် …အင်း အင်း မသိမသာတုန်နေတဲ့လက်ကို ထဘီထဲအသာထိုးထည့်ပီး ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ကိုစမ်းကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက မျက်နာချင်းဆိုင်ကပ်လျှက်တစ်ထွာသာသာလောက်သာကွာတော့တယ် ဆရာ …အဆင်ပြေလား စမ်းနေတုန်းပဲ သမီးရဲ့… ဆရာနှိုက်လို့ကောင်း အောင် …သမီးထဘီချွတ်ပေးရမလား မင်းညို ဟန်နီမမြင်အောင် မျက်နာတစ်ဖက်လွှဲပီး တံတွေးခိုးမြိုချမိသည်။ ခက်ပီ။ ဟန်နီ့ အောက်ပိုင်းကိုအကြည့်ပြန်ရောက်သွားချိန် မှာ ထဘီမရှိတော့ မြန်တာ ဘယ်ချိန်ချွတ်ချလိုက်မှန်းတောင်မသိလိုက် ပေါင်တံဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်တွေက စိန်ခေါ်နေသယောင်။ ရပီလားဆရာ… စမ်းတော့စမ်းမိပီ သမီးရဲ့ ဖုံးကို …နည်းနည်းကြပ်နေတယ် နှိုက်ရတာ အိပ်ကပ်က အရမ်းကြပ်နေလား

ဆရာ …ဘောငျးဘီက အသဈမို့ပါဆရာရဲ့ ခဈခဈ …ဆရာရခြေိုးထားလား ဟုတျတယျ လေ …ဘာဖွဈလို့လဲ ဖုံးဆှဲထုတျရငျ မငျးညို ပွနျဖွလေိုကျတယျ မှှေးလို့ … ရှှတျ ထငျမှတျမထားတဲ့လုပျရပျကွောင့ျ မငျးညို ဟနျနီကို ကွည့ျလိုကျတော့ သူ့ကိုစိုကျကွည့ျနတေဲ့ ဟနျနီနဲ့အကွည့ျခငြျဆုံရာက တဖွညျးဖွညျးဟနျနီ မကြျနာလေးညိုးသှားကာ… သမီး …ကိုအထငျသေးသှားပီမဟုတျလား ဆရာ မကြျရညျစတှဝေဲလာပီး ပွောပွောဆိုဆိုနဲ့ ဟနျနီ က မကြျနာလေးတဈဖကျလှည့ျသှားသညျ။ဒီလိုမွငျရပွနျတော့လဲ မငျးညိုစိတျမကောငျး ခုဏကအောျနတေဲ့လဒေီဂါဂါကလဲခုမှလဲသူမဟုတျသလိုတိတျသှားပွီ မဟုတျပါဘူး …သမီးရယျ ရုတျတရကျဆိုတော့ဆရာကွောငျသှား မငျးညိုစကားတောငျဆုံးအောငျမပွောရသေး ခကြျခငြျးလိုပငျ ဟနျနီ က သူ့ဖကျဖကြျခနဲပွနျလှည့ျလာပီးမှ သိပါတယျ… ဆရာ သမီးကိုကွိုကျနတောမဟုတျလား ခုဏက ဖွဈသှားတဲ့မကြျနာနဲ့မြားတခွားစီ ။တကျလဲတကျနိုငျကလေးမလို့ တှေးလိုကျပီး ေ မးလာတဲ့မေးခှနျး မငျးညို ရုတျတရကျပွနျနျမဖွနေိုငျ။ဒီလိုမေးလိမ့ျမယျလဲထငျမ ထားလို့။

ဖြေလေ… ဆရာ ဖြေ ဖြေကွာ ဟန်နီကလဲကွာ… ဆရာ့ကိုဆို သိပ်အနိုင်ကျင့်တာပဲ ဟန်နီက ကလေးစတိုင်ချစ်စဖွယ်အမူအရာလေး မင်းညိုကိုကြည့်ပီး မလိမ်ပါနဲ့နော် …သမီးသိပါတယ် ဆရာ ခုဏကသမီးဖင်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာ သိသားပဲ ဒီတေ့ာ့မှမင်းညိုရှက်ရမ်း ရမ်းရတော့တယ် အာ… ဒီကောင်မလေးကတော့ မဟုတ်ကဟုတ်က ကိုယ့်ဆရာကိုနောက်စရာလား… ဒုတ်ကြီးကြီးနဲ့တွေ့တော့မယ် ဟန်နီကလဲမခံ ပြန်ပက်သည်။ အံမယ် လူကိုခြိမ်းလား ခြောက်လားနဲ့ လာလေ လာလိုက်စမ်းဘာ ရင်လေးကော့ကာ ခပ်စွစွာလေ ပြန်ရန်တွေ့သည်။ ဒီအထိတော့ မင်းညို မစောင့်စည်းနိုင်တော့ မြောင်းပေးထားတာတောင် ရေကမလာရင် အားနားစရာဖြစ်တော့မယ်မဟုတ်လား စိန်ခေါ်သလို ပြောလာတဲ့ ဟန်နီ့ အနားချက်ချင်းရောက်သွားပြီး မို့မောက် လုံးတက်နေတဲ့ နို့အုံနှစ်လုံးပေါ်လက်နဲ့စုံကိုင်ညစ်ချေလိူက်သည်။ ဒါမျိုးဆို ဟန်နီ တို့လဲ အညံ့မခံ သူလက်သီးဆို ကိုယ်လက်ဝါးပဲ မင်းညို ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကိုဖမ်းကိုင်သည်။ အား …ကျွတ် ကျွတ် သမီး ဥကိုသိပ်မညစ်နဲ့ …အချောင်းကိုကိုင် လက်မြန်ခြေမြန်ရှိတဲ့ဟန်နီက မင်းညိုပုဆိုးက်ုအရင်ချွတ်ချပစ်သည် ။ အလိုက်တသိနဲ့ မင်းညိုက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ချပေးလိုက်ချိန် ဟန်နီကအောက်ကနေလေးဖက်ထောက်လျှက် နဲ့ လီးကုန်းစုပ်နေပြီ အိုးကောင်တဲ့ ဖင်ကြီးမို့ ကုန်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကားအယ်ထွက်နေတာကိုကြည့်ပီး ဖန်း ခနဲ့ တစ်ချက်ရိုက်ပစ်လိုက်တော့ လီးစုပ်နေရာက မင်းညိုကိုမော့ကြည့်ပီး အာ့ …ဆရာ သမီးဖင် ဘာလို့ရိုက်တာလဲ နာတယ် နာတယ် နာတယ်သာပြောတယ် ဒီဖင်က ဘာလို့ကော့ကော့တက်လာတာလဲ ဖြန်း…

နောကျတဈခကြျထပျကွှေးသညျ။ အို …အဲ့ဒါတော့ ဘယျသိမလဲလို့ သူ့ဟာသူ ကော့သှားတာပဲကို ခံခငြျနပွေီမဟုတျလား… အံကွိတျသံကွီးနဲ့ဆရာကပွောလာတယျ အာနပေါပွီ …ဆရာရယျ ဟနျနီမညာပါဘူးအမှနျတိုငျးပဲဖွလေိုကျတယျ ပီးတော့ ဟနျနီမွငျလိုကျတယျလေ ဆရာ့မကြျနာကွီးနီရဲနပေီဆိုတာ ဖငျမရိုကျနဲ့ပွောတာလဲမရဘူး ကိုယ့ျအကွောငျးကိုယျသိလို့တားတာ ဖငျရိုကျခံရလေ စောကျပတျကယှလေ ဆိုတာ ဆရာဘယျသိပါ့မလဲ ဆရာလဲအရှိနျတကျလာတယျ ထငျတယျ ဟနျနီ့ခေါငျးကို သူ့လကျနဲ့အတငျးဖိခရြငျး စုပျစမျး… စုပျ စုပျ …အဆုံးထိစုပျပဈ ဟနျနီစုပျပေးလိုကျပါတယျ ကိုယျခစြျတဲ့သူပဲ ဟာ အရငျဘဲတုနျးကတောငျ လီးတဈဝကျလောကျပဲစုပျပေးခဲ့တာ အခုအဆုံးထိပါးစပျထဲထည့ျတော့ မကြျရညျတောငျဝဲတယျ လီးစုပျပေးနရေငျ လကျတဈဖကျနဲ့ ဘောငျးဘီပါတဈခါထဲခြှတျပေးထားလိူကျတယျ ခုဏကအတငျးဖိထားတဲ့ ဆရာ့လကျတှဖေိအားလြော့သှားတာကို ဟနျနီသတိထားမိလိုကျတယျ မကွာပါဘူး ဆရာလဲကုနျးထသှားပွီ ဟနျနီ့ဖငျနောကျရောကျသှားတော့တာပဲ ခုတော့လဲဆရာက ခုဏကဆရာမဟုတျတော့တဲ့အတိူငျးပဲ ယောကျြားနဲ့ဝေးနတောကွာပွီဖွဈတဲ့ ဟနျနီ့စောကျပတျကိုလကျဝါးကွီးနဲ့ပှတျဆှဲလိုကျတာမြား တဈကိုယျလုံးပူထူသှားတာပဲ… ထည့ျလိုကျစမျးဆရာရယျ ဆရာ့လီး ကွီး တှေးလို့မှမဆုံးသေး စောကျပတျဆီက ပူခနဲ့ခံစားလိုကျရပီး ဟနျနီတဈခကြျတှန့ျသှားရတယျ အားလားလား… စောကျကြိုးနညျးပါပီ ဆရာရဲ့ တဈနှဈလောကျ အလိုးမခံရကွာနပေီဖွဈတဲ့ စောကျပတျက ပါကငျလိုပဲစစခငြျတော့နာတယျရှင့ျ သမီး …သိပျနာသှားလား ဆရာကမေးရှာပါတယျ ဆရာ့ကိုပွနျစခငြျတာနဲ့ ဆရာနောျ… သူမြားကို သမီး သမီးနဲ့ ဘှတျဖို့လောကျခြောငျးနတောမဟုတျလား ဟနျနီကလဲကှာ …ဆရာကိုအဲ့လိုလူစားလို့ထငျနတောလား ခုတောငျမထငျမှတျပဲဖွဈသှားတာ ဒါပမေဲ့ …အခုလိုးနရေပီမဟုတျလား ဒါကတော့ကှယျ… အိုး ဆရာဆကျမပွောနိုငျဖွဈသှားတယျ ဟနျနီ့ ခါးကိုငျကာ အခကြျမှနျမှနျလိုးနရောတာကို ဖငျကိုအနောကျကိုပဈဆောင့ျပေးလိုကျတော့ ဆရာအကွိုကျတှေ့သှားပုံရတယျ အဝငျနကျတော့ ကိုယျလဲ အီဆိမ့ျသှားတာပဲ သူဆောင့ျ ကိုယျ ဆောင့ျ နဲ့ နှဈယောကျသား အရသာတှေ့နတေုနျး ဟနျနီဆရာ့ကိုမေးကွည့ျလိုကျတယျ ဆရာ …သမီးကကောငျးလား ဆရာကဟနျနီ့ကိုမကွည့ျပါဘူး သူ့လီးကိုအရသာအပွည့ျပေးနတေဲ့ ဟနျနီ့စောကျပတျကိုပဲ ပွူးပွဲကွည့ျပီး ကွိတျလိုးလိုကျ ကပျဆောင့ျလိုကျလုပျနရေငျး ဘာေ့ပွာကောငျးမလဲသမီးရယျ …ကောငျးလိုကျတဲ့ ပစ်စညျး ဆရာ့မိနျးမနဲ့ …ဘယျသူပိုကောငျးလဲ အိုကှာ …ဟနျနီကလဲ နှဈယောကျသားကွညျနှုးရမဲ့ ခြိနျ မှာ ဒါကွီးအကွငျေး ထည့ျထည့ျမပွောစမျးပါနဲ့ ဒီခြိနျဆို ဆရာ့မိနျးမ အဲဆောျတီး …ဆရာ့မိနျးမဟောငျး ဘာလုပျနလေဲမသိဘူးနောျ ဘယျသိမလဲလို့ …သူ့နောကျယောကျြားကိုကုနျးနလေောကျရောပေါ့ ဟယျ … အာ့ အံသွသှားခွငျးနဲ့အတူ ဖငျထဲကိုလြှောခနဲတဈခုခုတိုးဝငျသှားတယျ တဈမြိုးလပေဲ ဆရာသမီးဖငျနှိုကျနတောလား… ပွနျဖွဖေောျမရလောကျအောငျကိုဆရာ့ လကျမက ဟနျနီ့ဖငျထဲမှာအလုပျရှုပျနပေါပွီ တံတှေးထှေးခလြိုကျ လကျမနဲ့တဇှပျဇှပျထိုးခလြိုကျနဲ့လုပျနတေယျ အဲ့လိုလုပျနလေို့ စောကျပတျကို လိုးတာရပျနတေယျမထငျနဲ့ တပွိုငျထဲ ဆောျနတေော ကွမျးလိုကျတဲ့ဆရာ ဖငျထဲကလကျမကို အကုနျဆှဲထုတျလိုကျစိုကျခလြိုကျနဲ့ တဇိဇိအသံတှတှေတေောငျထှကျနတေယျ အိုး …သမီးဆရာထှကျတော့မယျကှယျ ဆရာ့ရဲ့ငွီးငွူသံကွီး နအေုံးဆရာ …ခဏလေး ခုံပေါျထိုငျလိုကျ နှဈယောကျသားခပျမွနျမွနျပဲအနအေထားပွောငျးလိုကျကွတယျ ဆရာကထိုငျခုံပေါျမှာ အလိုကျသိစှာနဲ့ သူလီးကွီးကိုထိနျးကိုငျပီး ထောငျထားပေးတဲ့ အပေါျ စောကျပတျဝနဲ့ လီးကိုတေ့ခြိနျပီး ဆောင့ျခလြိုကျတော့ ဆရာ့ဆီက အားး …ဆိုတဲ့အသံထှကျလာတယျ ဆရာဘာဖွဈတာလဲ … ဘောနညျးနညျးအောင့ျသှားလို့ သမီးဆောင့ျခလြိုကျတဲ့အရှိနျကွောင့ျဖငျနဲ့ရိုကျမိသှားတာ ရတယျ သမီး ကိစ်စမရှိဘူး …ဆရာ့ကိုမညှာနဲ့ အဲ့ဒါလဲ ဖီးတဈမြိုးပဲ ညှာလို့လဲမရတော့ပါဘူး စောကျပတျထဲလဲယှပိုးထိုးနပေီလေ အရညျတှအေိုငျနပေီ ကိုယျလဲထှကျတော့မယျ ဆရာ့ပါးစပျထဲမှာလဲ ဟနျနီ့ ရဲ့နို့အုံတဈခွမျးလုံးက တောျသလငျးခှေးခဲခံရသလို အားနဲ့ကိုစုပျယူထိုးသိပျနတော သူ့ပါးစပျထဲကို စောကျရညျတှအေဝရောကျနပေီဆိုတာသိလို့ အရှိနျတငျပီးဆောင့ျနတေုနျး ဟနျနီလဲအထှကျ ဆရာ့ဆီကလဲ အားးခနဲအသံကွီးထှကျလာလို့ ခှထားရာကအမွနျပွနျဆငျပီး လီးတဈခြောငျးလုံးပါးစပျထဲထိုးသှငျးလိုကျတယျ ပွည့ျသှားတာပဲ လရညျတှပေါးစပျထဲမှာ ဆရာ့ကိုပါးစပျဟပွပီး လရညျတှကေိုမြိုခပြွလိုကျပွလိုကျတြာ့ဆရာက ဘာလို့ ဒီလို လုပျရတာလဲဟနျနီရယျ… ဟနျနီ ဗိုကျကွီးလို့မဖွဈသေးဘူးလေ ဆရာရဲ့ဆိုတော့ ဆရာ က ဟနျနီ့ခေါငျးလေး ကိုငျပွီး လိမ်မာလိုကျတဲ့ဟနျနီလေးတဲ့ ဒီနေ့အတှကျတော့ ဒီလောကျပါပဲ ဟနျနီပွနျခါနီးတော့ ဆရာကလမျးထိပျထိလိုကျပို့ပေးတော့ဟနျနီပြောျရတာပေါ့ လမျးခှဲခါနီး မနကျဖွနျ ကြူရှငျပွအုံးမှာလားဆရာလို့မေးတော့ နေ့တိုငျးပွမယျတဲ့လေ လူတှမေမွငျခငျ ဆရာ့ကိုအာဘှားပေးပီး ဒီနေ့အတှကျ ဟနျနီတို့လမျးခှဲခဲ့လိုကျတယျ ဆီးယူ …။

ဆရာ အပျော်တွေနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တာ အိမ်ရှေ့ဘယ်လိုရောက်ခဲ့မှန်းတောင်မသိလိုက် ဟန်နီလို့ခေါ်လိုက်တဲ့မိုးဝေအသံကြားမှ ကိုယ့်အိမ်ရောက်နေပြီမှန်းဟန်နီသတိရတော့တယ် ဘာတွေဖြီးလာတာလဲ …နင်က ဟန်နီမျက်နာပိုးသတ်လိုက်ပီးမှ မဖြီးပါဘူး ကိုကိုကလဲ ကိုကိုကဘယ် သွားမလို့လဲ ငါ့သူငယ်ချင်းနဲ့ နယ်ပိုင်း လိုက်သွားမလို့ … ကျောင်းလဲမပိတ်ပဲနဲ့ …ဘယ်သွားမှာလဲ မမရောသိလား မရှည်စမ်းနဲ့ ဟန်နီ …မမ ကိုလဲပြောပီးသား နင်သာဗရုတ်သုတ်ခမလုပ်နဲ့ ငါကတက္ကသိုလ်ကျေင်းသား နင်တို့ကျောင်းနဲ့မတူဘူး ဒါပဲဟာ အိမ်ထဲဝင်တော့ သူ့အကိုအထုတ်ဆွဲပီး ထွက်သွားတော့မှ ဟန်နီအိမ်ထဲ ဝင်သွားလိုက်တယ် တရားစခန်းဝင်နေကြတဲ့ မိဘတွေကိုလည်းကြာကြာဝင်ပါစေဆုတောင်းရတယ်လေ ဒါမှ ဆရာမင်းညိုနဲ့ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် နှစ်ပါးသွားကလို့ရမှာမဟုတ်လား ။ စာသင်ပြီးပြန်လာတာမှဟုတ်ရဲ့လား …ဟန်နီ ဆီးကြိုမေးလိုက်တဲ့ အမ ကြောင့် ဟန်နီ နည်းနည်းတောင်လန့်သွားတယ် မမ သိနေတာလားလို့လဲ စိုးရိမ်သွားမိတယ် စိတ်ထဲကတော့ အဆော်ခံပီးပြန်လာ တာ မမရေ လို့ဖြေလိုက်မိတယ် ကြာကြာစကားပြောနေရင် ကိုယ်အူမြူးနေတာတွေ ရိပ်မိသွားမှာစိုးတာကြောင့် ဖော်လိုလိုက် အလိုက်သင့်လေပြန်ဖြေပီး အပေါ်ထပ်ပြေးတက်သွားတော့တယ် ။

ညီမဖြစ်သူ ပြန်ပီး လန်းလာတာမြင်ရမှ ဝေဝေစိုး လဲစိတ်အေးရတော့ တယ် စိတ်မထင်ရင်မထင်သလိုလုပ်တတ်တဲ့ သူ့ညီမအကြောင်းကိုသိထားလို့ ။ ဝေ … မိုးဝေကဘယ်သွားတာလဲ အလုပ်ကပြန်လာတဲ့ အောင်ကျော် လမ်းမှာ သူ့ယောက်ဖကို အထုပ်တစ်ထုတ်နဲ့တွေ့လိုက်လို့ မေးမိတယ် မေးတာ အကောင်းမေးတာချစ်လွန်းလို့ မေးတာလို့တော့မထင်နဲ့ အိမ်ကလူတွေထဲမှာ မိုးဝေက ပါးရည် နပ်ရေအရှိဆုံး သူ့ အရှုပ်ထုပ်တွေ မိုးဝေရိပ်မိမှာကို အမြဲစိုးရိမ်နေရတာ နောက်ပြီး ဒီနေ့ ဆိုင်းမာန်ကလဲ အလုပ်ကိုမလာတော့ အချိန်တန်ရင် အစာတောင်းတတ်တဲ့ ပေါင်ကြားကညီတော် ကို အိမ်က မိန်းမနဲ့ချော့သိပ်ရမယ်တေးပီးပြန်လာခဲ့တာ အိမ်ကလူတစ်ရောက်လျော့သွားလေ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းလိုးလို့ရလေ ပဲလေ မဟုတ်ရင် ကိုယ့်အိပ်ခန်းနဲ့ကိုယ်ပေမဲ့ အပြင်ကကြားမှာစိုးရိမ်ရလို့ သူ့ …သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ နယ်ပိုင်းခရီးထွက်အုံး မယ်ပြောသွားတာပဲ အောင်ကျော် ကျေနပ်သွားတယ် ဒီလောက်ဆို လုံလောက်ပီ လေ သူ့တိူ့အခန်းဆီ လျှောက်သွားတဲ့ မိန်းမ နောက်ကကပ်လိုက်သွားရင် အခန်းထဲရောက်တော့ မပြောမဆိုနဲ့ ဝေဝေဇင့်ကို ဆွဲဖက်ပီး ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သားလုံးထွေးပစ်လှဲချလိုက်တယ် ဟာ …ကိုအောင် လွှတ်ကွာ လွှတ်ဖူး ဝေရာ… ဝေ့ ကိုမချရတာ ကြာပီ စိတ်ထဲကတော့ ဆိုင်းမန်လေးကို အလှည့်ပေးနေရလို့ပါ ဝေရယ်ပေါ့။

ဟိုမှာ ပြတင်းပေါက်ခန်းစည်းပွင့်နေတယ် ညီမလေးမြင်သွားလိမ့်မယ် နောက်ရက်မှ နောက်ရက်မှနော် … ဝေဒီနေ့ပင်ပန်းနေတယ် သဘက်ခါဆို သင်တန်ပြန်ဖွင့်ရမဲ့ကိစ္စတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ပြောပီး သူ့ကိုတွန်းဖယ်နေတော့ အောင်ကျော် မအီမလည်ကြီးဖြစ်သွားတယ် ဝေဝေစိုး အလုပ်များနေတဲ့အချိန် အလုပ်ကိစ္စအတွက်ပြင်ဆင်နေရတဲ့အခါမျိုးဆို သူ့ကိုဘယ်တော့မှ ပေးကျွေးရိုးထုံးစံမရှိတာသိထားလို့ တချို့ယောက်ျားတွေက အလုပ်အရမ်းလုပ်တဲ့ မိန်းမမျိုးကို လိုချင်ပေမဲ့ အောင်ကျော် ကတော့အဲ့လို မဟုတ် သူပဲလုပ်မယ် ရှင်းရှင်းပြောရရင် အချိန်တန်လို့ အိမ်ပြန်ရောက်လာရင် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းစောင့်နေမယ့် မိန်းမမျိုးကို ပိုလိုချင်တာ သူတို့လင်မယားညားကာစကဆို ဝေဝေစိုး ခမျာ ထမိန်တောင်သိပ်ကပ်ရတယ်မရှိ ကိုအောင် ဝေက အပျိုနော် ခံ ပီးသားမိန်မလို့ထင်နေတာလား လို့ပြောယူရတဲ့အထိကို အောင်ကျော် တို့ကြမ်းခဲ့တာ နောက်ပိုင်း ကျမှာသာ ကြိုက်ဆွဲ ကြုံဆွဲလေးတွေ နဲ့တွေ့လာမှ ဝေဝေစိုး သက်သာရာရခဲ့တာ မဟုတ်လို့ကတော့ အောင်ကျော်ဆိုတာ ရုပ်ခံ ဥပဓိနဲ့မလိုက် ထင်ချင်စရာမရှိအောင်ကို လီးသရမ်းတဲ့ကောင်စားမျိုး နှုတ်ခမ်းနီသာဆိုးပေးထားလို့ကတော့ လမ်းဘေးကခွေးမတောင် ကြိတ်ပစ်မှားမဲ့ကောင် ဒါပေမဲ့ အောင်ကျော်က အလိုမတူပဲတော့ဘယ်တော့မှမလုပ်။ အောင်ကျော် ဒီညအတွက်တော့ ကြိတ်မှတ်မျိုသိပ်ပီး အိပ်ရတော့မယ် ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ သေချာသွားကြောင့်မို့ဆိုင်းမာန်ရုံးလာပါစေ နက်ဖြန်ကျမှဆိုင်းမာန် လေးပဲအဝကြိတ်တော့မယ် မဝံမရဲ တွေးထားလိုက်တယ် ရုံးဆင်းကာနီး ကောင်မလေးတွေဆီကနေ ဆိုင်းမာန်က အလုပ်ထွက်သွားတာလိုလို ပြောသံကြားပေမဲ့ သေတော့မသေချာသေး အလုပ်ထွက်ရင် သူ့ကိုအရင်အသိပေးမှာပဲ သူဖုံးဆက်တော့လဲ စက်ပိတ်ထားတာနဲ့တိုးနေတာနဲ့ ဒီနေ့အတွက် အောင်ကျော် အိုတီမဆင်းခဲ့ရ ။ ဆန္ဒကိုမျိုသိပ်ပီး ခေါင်းမူးခြုံကာကြိုးစာအိပ်ကြည့်တယ် တင်းနေတာကို ဂွင်းထုလျော့လို့ရပေမဲ့ အောင်ကျော်ဘယ်တော့မှအဲ့လိုမလုပ် သူအိပ်ပျော်ခါနီးအထိ ဝေဝေစိုးကတော့ သူ့သင်တန်းကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ။ တကယ်တမ်း နောက်တစ်ရက် ရောက်တော့မှ အောင်ကျော် သတိရတော့တယ် ဒီနေ့က ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတာကို သူအိမ်ကင်္ထွက်မလာသေခင် ဝေဝေစိုးကသူလဲဒီနေ့သွားစရာရှိတယ်ပြောပီ အရင်ထွက် သွားတယ် ရုံးပိတ်တော့လဲကောင်းတာပဲ ဆိုင်းမာန်ကို သူ့အဆောင်ကနေသွားခေါ်ပီး တစ်နေကုန် ဟိုတယ် မှာနှပ်မယ်အကြံနဲ့ လမ်းမှာဗိုက်ဖြည့်ပီး ဆိုင်းမာန်တို့အဆောင် ရောက်သွားပြန်ရော ဟိုရောက်တော့ ဆိုင်းမာန် အစောကြီး အပြင်ထွက်သွားပီလို့ကောင်မလေးတစ်ရောက်ကပြောတာနဲ့

အောင်ကျော် ဖုံးခေါ်ကြည့်လိုက်တယ် ဖုံးဝင်သွားပီး တစ်ဖက်က ဟလို ဆိုပီး ထူးထူးချင်းပဲ ဟာ… အချစ်… ဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဒီမှာ ကိုကြီး ချစ်လေး အဆောင်ရောက်နေတာ မနေ့ကလဲ ရုံးမလာဘူး… ဘာဖြစ်နေတာလဲ ကိုကြီး လမ်း ၃၀ က YKKO ကိုလာခဲ့လေ… ချစ်လေး စောင့်နေမယ် လူတစ်ရောက်နဲ့လဲမိတ်ဆက်ပေးမယ်… ဒါပဲနော် ကိုကြီး ဖုံးချချပြီးချင်း အောင်ကျော် ဆိုင်းမာန်ဆီ ဒုံးစိုင်တော့သည်။ သူဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဆိုင်းမာန်က သူ့ကိုလက်လှမ်းပြတယ် ကိုကြီး… ဒီမှာ အောင်ကျော် ဆိုင်းမာန်ဘေးစွေ့ခနဲ့ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပခုံးကိုဖက်ကာ ပြွတ်ခနဲ့ နမ်းလိုက်တော့ ဟာ …ကိုကြီးနော် ဘေးဝိုင်းတွေအားနာအုံး ရှက်စရာကြီး အိုကွာ …ချစ်ကလဲ ဘယ်ကောင့် စောက်ဂရုစိုက်ရမှာလဲ သွားပါ …အပိုတွေ အဟုတ်ပြောတာလို့ …ပြော မနေ့က ဘာလို့မလာတာလဲ အဲ့ဒါပြောချင်လို့ပဲခေါ်လိုက်တာ… ချစ်လေး အလုပ်ထွက်တော့မယ် သင်တန်းတက်မလိူ့ ဟင် …အလုပ်ထွက်မယ် အောင်ကျော် ပျာယာခတ်သွားသည်။ ်လန့်တာ ကိုကြီးရယ် …ဖြေးဖြေပြောပါ ချစ်လေးရှင်းပြပါ့မယ် လူတစ်ရောက်နဲ့လဲ မိတ်ဆက်ပေးမယ် ဘယ်သူလဲ ဆိုင်မာန်က နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ လာပီ …လာပီ Toilet ဝင်နေလို့ အောင်ကျော် နောက်လှည့်မကြည့်ပဲ ဆိုင်းမာန်စားထားတဲ့ ကြေးအိုးပုကန်ထဲ အသားတုံးတစ်တုံးကောက်ဝါ်းပြီး သူ့ချစ်လေးမိတ်ဆက်ပေးမယ့် သူကိုစောင့်နေလိုက်တယ် မိန်းမတစ်ရောက် သူတို့ရှေ့ကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့မှ အောင်ကျော် မော့ကြည့်မိတော့မှ အသက်ရှုရပ်သွားသည်။

သူမိန်းမ ဝေဝေဇင်ကလဲ သူ့ကို မီးတောက်မတတ်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတာနဲ့အကြည့်ချင်းဆုံတော့ အောင်ကျော် ပါးစပ်ထဲကအသားလုံးတောင်မဝါးနိုင်တော့ အလုံးလိုက်မြိုချလိုက်ရသည်။ မသိသေးတဲ့ ဆိုင်းမာန်ကတော့ မမ …ဒါ ဆိုင်းမာန်ပြောတဲ့ …ဟီးး ဆိုင်းမာန် ချစ်ချစ်လေ ဆိုင်းမာန်က အောင်ကျော့်ကိုလည်း မိတ်ဆက်ပေးပါတယ် ကိုကြီး ဒါက ဆိုင်းမာန် အမတစ်ဝမ်းကွဲလေ… သူ့ဆီမှာ ဒီဇိုင်နာသင်တန်းတက်မလိူ့ ကိုကြီးတို့အလုပ်က ထွက်ရတာ အော် …အင်း ခွေးအကြီလှည်းနင်းခံထားရတဲ့ အသံနဲ့အောင်ကျော့်အသံကြီကမသက်မသာထွက်လာသည်။ မမ …ညီမလေး ဘဲကချောလား ဝေဝေဇင် အောင်ကျော့်ကို အံကြိတ်ကာ ကြည့်ရင်း ချောတာမှ ပြောင်နေတာပဲ …ဆီလူးထားတဲ့အတိုင်းပဲ အောင်ကျော်ကတော့ တုတ်တုတ် မှမလှုပ်တော့ သူ့ခြေထောက်သူ ခြေကသိုဏ်ရှု့နေတော့သည်။ ဝေဝေဇင်က … ဆိုင်းမာန်… မမပြန်တော့မယ် ဆိုင်းမာန်နဲ့ပြောစရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ်… ဆိုပြီး ပိုက်ဆံအိတ်ကောက်ယူကာထထွက်သွားမှ အောင်ကျော်လည်း ဆိုင်းမာန်ကို…ချစ်လေး ကိူကြီး နောက်မှရှင်းပြမယ်နော်ဆိုပြီး ဝေဝေဇင့်နောက်ပြေးလိုက်သွားတော့တယ် ဘာမှမသိသေးတဲ့ ဆိူင်းမာန်ကသာ မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့ရတယ်။ သူသိထားတာက အောင်ကျော်ဟာ မိန်းမနဲ့ကွဲနေတဲ့လူတစ်ယောက်လို့ပဲသိထားခဲ့တာမဟုတ်လား။ အောင်ကျော် ကားထားတဲ့နေရာရောက်မှ သူ့ကားနဲ့ နှစ်စီးသာခြားပီး ရပ်ထားတဲ့ ဝေဝေဇင့်ကားကိုတွေ့မှ သူ့ကိုသူကြိမ်ဆဲမိသည်။ အလာတုန်းကမွှန်နေတာနဲ့သတိတောင်မထားမိ။ အောင်ကျော်လိုက်လာမှန်းသိလို့ရပ်စောင့်နေတဲ့ ဝေဝေဇင် မျက်နာချင်းဆိုင်မိတာနဲ သူ့ယောက်ျား မျက်နာ ပိုက်ဆံအိတ်နဲ့ ဖြတ်ရိုက်သည်။

ရိုကျပါ… မိနျးမရယျ ကိုအောငျ မှားခဲ့တာပါ …ဆိုငျးမာနျကို ဝေ့ ညီမ မှနျးလဲမသိပါဘူး ရှငျဖောကျပွနျနတောပဲ …တောျတောျ လီးသရမျးတဲ့ယောကျြားပဲ အိမျမှာတော့ ရိုးမလိုလို အေးမလိုလိုနဲ့ … ဝဝေစေိုးအသားတှတေဆတျဆတျတုနျနပွေီး စကားတောငျဆကျမပွောနိုငျ ပွောမဲ့ပွောတော့လဲ ပတျဝနျးကငြျတှဘောတှဂေရုမစိုကျတော့ ကံကောငျးတာက သူတို့နားမှာ ဘယျသူမှမရှိကွ ဘာတဲ့ …ဆိုငျးမာနျ ပွောပါတယျ… ကိုကွီးက သိပျယုယတတျတာတဲ့ …စောကျပတျရကျပီဆို ကဗြာဆနျဆနျကိုရကျ ပွတာတဲ့ သှားရကျခညြျလေ ဟိုမှာ အထဲမှာရှိတုနျး အောငျကြောျ ဘေးဘီကို မလုံမလဲနဲ့ကွည့ျလိုကျပွီးမှ အာ …ဒီကောငျမလေးတော့ကှာ ဘာ တှလြှေောကျပွောထားမှနျမသိဘူး ကို့အမကို…မဟုတျကဟုတျက ဘာခုမှ ဒီကောငျမလေးလဲ …ခစြျလေးဆို ပူတူတူလေးဆို… သနောကွီး ရှငျအိမျလိူကျမလာနဲ့ ရှငျနဲ့မပေါငျးနိုငျဘူး …ပွောပီး တဘုနျးဘုနျးထုရိုကျကာ းပေါျတကျမောငျးထှကျသှားမှ အောငျကြောျလဲ နောကျကသူ့ကားနဲ့ကပျလိုကျသှားတော့တယျ။ အိမျရောကျေ့တာ့လဲ ဝဝေစေိုးကအတှေ့မခံ ဟနျနီလဲရှိနတောကွောင့ျ မို့ ထငျတိုငျးလဲပွောလို့မဖွဈနဲ့အောငျကြောျအခကျတှေ့နရေတယျ ဒီလိုနဲ့ပဲ ညဆိုလဲ အခနျးထဲပေးဝငျမအိပျစနေဲ့ ဧည့ျခနျးထဲအိပျနရောတာ နှဈညလောကျအရောကျမှာ ခဏမေ့နတေဲ့ ဆိုငျးမာနျဆီက ဖုံးဆကျသှယျလို့စကားပွောဖွဈကွတော့လဲ သူထငျထားသလိူ သူ့အကွငျေးစုံသိသှားလို့ စိတျဆိုးဒေါသထှကျ ပီး ဆဲဆိုမယျထငျထားပမေဲ့ ဆိုငျးမာနျက ဒေါသသံမပါပဲ သူပွောနကွေအတိုငျးပဲ ကိုကွီး ဆိုငျးမာနျကိုလိမျခဲ့တယျနောျ ထငျမထားဘူး ကိုကွီးက ဆိုငျးမာနျ အမ ယောကြာျးဖွဈနလေိမ့ျမယျလို့ ဒီလောကျပဲပွောလို့ အောငျကြောျ သကျသာရာရတော့တယျ ဒါပမေဲ့သူ့အကွောငျးစုံပေါျသှားတဲ့နောကျပိုငျး အောငျကြောျ ဆိုငျးမာနျဆီမသှားဖွဈခဲ့ဖူး သူ့မိနျးမ စိတျပွပေါစဆေုတောငျးရငျ အလုပျနဲ့အိမျမှာပဲမွဲနတေယျ ဟိုနေ့က YKKO မှနာကျဆုံး မကြျခငြျးဆိုငျပွောပီးထဲက ဝဝေစေိုးနဲ့ အောငျကြောျ စးကားဟုတျတိပတျတိ စကားမပွောဖွဈသေး အောငျကြောျက ပွောမယျကွံတိုငျး ဝဝေစေိုးက အပွောမခံ အခနျးတံခါးလော့ခပြီးနတော …အောငျကြောျ ကံကောငျးတာက ဒီနေ့အထိ ဝဝေစေိုး ဆီက ကှဲမယျ ကှာမယျ ပွောသံထပျမကွားရသေးတာပဲ ဆိူငျးမာနျနဲ့ ဘာတှဖွေဈထားကွလဲသိခငြျလာတယျ သူကလဲ ဝဝေစေိုးညီမမှနျမသိလို့ ဆိုငျးမာနျကလဲ သူ့ကို သူ့အမယောကြာျးမှနျးမသိလို့ဖွဈကွတာဆိုတော့ သူတို့ညီမခငြျဆိုးဆိုးရှှားရှှားတော့ ဖွဈမဲ့ပုံမရှိလောကျလို့ အောငျကြောျယူဆထားတယျ …။

ဟန်နီက သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်လူမရှိလို့ သွားအိပ်ကူအုံးမယ်ပြောပီး ထွက်သွားတော့ (တကယ်တော့ ဟန်နီက သူငယ်ချင်းအိမ်ဆိုပီးဟသူ့ဆရာမင်းညိုအိမ်မှာသွားနှပ်နေတာ) ဒါကိုလဲ အောင်ကျော်ရိပ်မိတယ်… ဟန်နီမရှိတုနုး မိန်းမကို တောင်းပန်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ အရာမထင် တစ်အိမ်ထဲနှစ်ယောက်ထဲနေပီး မျက်နာချင်းးမဆိုင်ဖြစ်ကြ… သူတို့ လင်မယား အဆင်မပြေတာကို ကွမ်းယားဆိုင်က တိုးကြီးတို့လင်မယားတောင်သိနေကြပြီ မင်း တို့လင်မယားရန့်ဖြစ်ထားကြတာလား …မဟုတ်မှလွှဲရော မင်း ရဲ့ကန့်လန်ကာနောက်ကွယ်က ဇာတ်လမ်းလေးတွေများပေါ်သွားလို့များလား တခွိခွိ နဲ့လှောင်နေလဲ …တိုးကြီး ပြောတာဟုတ်နေတာမို့ ဘာမှပြန်မပြောနိုင် မင်းမိန်းမက လွန်ခဲ့တဲ့သုံးလေး ရက်လောက်ကတောင်ငါ့ဆီလာပြီး အိမ်က အဲကွန်းတွေပျက်နေလို့ ပြင်တဲ့လူခေါ်ပေးအုံး ကိုတိုးကြီးဆိုတာနဲ့ ဟိုဖက်လမ်းက ငါ့သူငယ်ချင်း မောင်စိုး ကိုခေါ်ပေးလိုက်ရသေးတယ် … လို့ဆိုတော့ ဟုတ်လား ငါအလုပ်သွားနေတဲ့အချိန် ကူညီပေးလိုက်ပါ တိုးကြီးရာ ဆိုရုံပဲပြန်ပြောခဲ့လိုက်တယ်… အိမ်မှာ အဲကွန်းပျက်တာ မပျက်တာ ကိုယ့်အပူနဲ့ကိုယ်မို့ အောင်ကျော်မသိ တိုးကြီးက နောက်လိုရင်ခေါ်ရအောင် ဆိုင်နောက်ခန်းမှာ ကျားထိုးနေကြတဲ့လူတွေထဲက အသားညိုညို မေးရိုးကားကား အာနိုး ကေနဲ့ အဲကွန်းပြင်သမား မောင်စိုး

ဆိုတဲ့လူကိုလကျညိုးထိုးပွလို့ အောငျကြောျ မှတျပီးပွနျခဲ့လိုကျတယျ မိနျးမကို တကယျ ကှဲနိုငျလားဆိုတော့လဲ မကှဲနိုငျ… ဒါဆို ခွမေရှုပျပဲနနေိူငျလားဆိုတော့လဲ မနနေိုငျ အောငျကြောျမသိတာမဟုတျ သိသညျ …သူရှုပျခဲ့တဲ့စောျတှေ သူ့မိနျးမလောကျ စံမမှီဘူးဆိုတာကို ဝဝေဇေငျ နဲ့ ဟနျနီဇောျ တို့ညီအမ နှဈယောကျမှာ သူ့မိနျးမ ဝဝေဇေငျက ကိုယျလုံးကိုယျပေါကျ ခပျသှယျသှယျနဲ့ ဖငျတှေ ရငျတှကေ ထှားတာ ဟနျနီကတြော့အဲ့လိုမဟုတျ အခြိုးညီညီကိတျတာ အောငျကြောျ ဟနျနီရှိတုနျးကတော့ညအိပျရငျ အပေါျထပျမှာ အခနျးလှှတျရှိပမေဲ့ ဟနျနီ့ အခနျးလဲရှိနတောမို့ မကောငျးတတျလို့ ဧည့ျခနျးမှာပဲဖွဈသလိုအိပျနတော ဟနျနီ အိမျမှာမရှိတော့မှ အပေါျထပျတကျအျိပျတာ ဒီမနကျ ရခြေိုးပွငျဆငျစရာရှိတာပွငျဆငျပီး အလုပျသှားဖို့ အောငျကြောျ အောကျကိုဆငျးခဲ့တော့ ဝဝေစေိုးက ဧည့ျခနျးထဲမှာ သတငျးစာထိုငျဖတျနတောကိုမွငျတော့ မကြျနာခြိုသှေးကွည့ျတယျ ဝေ …ကိုအောငျ အလုပျသှားတော့မယျနောျ အငျး …သှားလေ ဝဝေဇေငျက အလေးအနကျမထားတဲ့အမူအရာနဲ့ သူ့ကိုမကွည့ျပဲပွနျဖွတေယျ ခါတိုငျးစကားပွနျပွောတောငျဖောျမရတာ ဒီလောကျလေးပွောဖောျရတာလဲ မဆိုးလှ ဟုယူဆကာအောငျကြောျ တဈဆင့ျတကျကွည့ျသညျ။

ဝရေယျ ကိုအောင့ျကို ခှင့ျမလှှတျနိုငျသေးဘူးလား ကိုအောငျနောကျမလုပျပါဘူးကှာ …နောျ နောျလို့ ဝဝေဇေငျ လကျထဲက သတငျးစာကို ဘေးကိုခလြိုကျပွီး အောငျကြော့ျကိုမော့ကွည့ျကာ ခှင့ျလှှတျစခေငြျလား… ဘယျလိုမေးလိုကျတာ မိနျးမရယျ… ဝေ ခှင့ျလှှတျဖို့ ကိုယျဘာလုပျပေးရမလဲ အောငျကြောျပွာပွာသလဲပဲ ဖွလေိုကျတယျ ဒီတော့မှ ဝဝေဇေငျ အောငျကြော့ျကို အဓိပ်ပာယျပါတဲ့မကြျဝနျးတှနေဲ့ စက်ကန့ျပိုငျးလောကျကွည့ျနပေီးမှ ကိုအောငျ… ဘာမှလုပျပေးစရာမလိုပါဘူး အောငျကြောျ ဝဝေစေိုးပွောခငြျတာကို ရုတျတရကျ နားမလညျ … ဝပွေောတာ… ကိုအောငျသိပျနားမလညျဘူး နောကျတော့ ကိုအောငျနားလညျလာမှာပါ …ကဲသှားတော့လေ အလုပျနောကျကနြအေုံးမယျ… ဆိုပီ ဝဝေစေိုးကနှငျသလိုပွောတော့မှ အူလညျလညျနဲ့အောငျကြောျ ခွံပွငျထှကျခဲ့လိုကျတယျ တဖွညျးဖွညျးနဲ့ တဈခုခုကိုစဉျးစားမိလို့ အိမျထဲပွနျဝငျသှားတော့ ဝဝေဇေငျ ကဘာကနြျခဲ့လို့လဲ မေးလို့ ဖုံးကနြျခဲ့လို့ဆိုပီး အပေါျထပျကိုခဏတကျယောငျပွကာ ဖီးဖိုခနျးထဲက သော့တှဲတဈခုကအပိုရှိတဲ့သော့တဈခြောငျးကိုဖွုတျယူပီး ဘောငျးဘီအိတျထဲထိုးထည့ျကာ ပွနျထှကျသှားေ့တာ့တယျ ။ ကားနဲ့အိမျထဲကနေ ထှကျခဲ့ပွီးလမျးပေါျရောကျတော့ အောငျကြောျ သူ့ကားကို သူတို့နတေဲ့ လမျးနဲ့တဈလမျးကြောျမှာရှိတဲ့ လကျဖကျရညျဆိုငျရှေ့မှာ ရပျ ဆိုငျထဲမှာ လကျဖကျရညျတဈခှကျဝငျသောကျသောကျလို့ပီးတော့ ကောငျးတာကလူတဈယောကျကို ပိုကျဆံပေး စကားတှလေဲ ခပျကွာကွာသှားပွောပီး း သူတိုရပျကှကျထဲကိုလမျးလြှောကျထှကျသှားတော့တယျ မိနဈနှဈဆယျလောကျလြှောကျလိုကျရပီး

သူတို့အိမ်နားအရောက်မှာ လူတစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်သွားတာကိုမြင်တော့ အချိန်မှီလေးပဲ လို့တွေးပီး တိုးကြီးတို့ ကွမ်းယာဆိုင်နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအခြေအနေကြည့်ကာ သူတို့အိမ်တံခါးရှေ့ ရောက်သွားတယ် ပေါ်တင်ဝင်သွားလဲရပေမဲ့ အောင်ကျော်က ပစိပစပ်များတဲ့တိုးကြီးမိန်းမ မြင်သွားမှာကိုမလိူးလားဘူး… အတွင်းထဲကခတ်ထားတဲ့သော့ကို သံတိုင်ကြားကနေ လက်နှိုက်ပီး ခိုးယူလာတဲ့သော့နဲ့ဖွင့်ကာ ရန်သူ့စခန်းကိုချဉ်းကပ်ဝင်ရောင်နေတဲ့ ခြေလှမ်းမျိုးနဲ့ အိမ်မကြီးတံခါးပေါက်းနားအရောက်မှာ ချက်ချင်းမဝင်သေးပဲ အထဲကိုနားစွင့်ကြည့်တော့ … ဖတ် ဖတ်… နဲ့အသံခပ်တိုးတိုးလေးကိုသဲ့သဲ့လေးကြားလိုက်ရေ့တာ့ နံရံနားကိုတိုးကပ်လိုက်ပီး အထဲကိုမြင်ရရုံ မျက်နာတခြမ်းနံရံအကွယ်ကနေထွက်ကြည့်လိုက်တော့မှ မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်လာကာ သူ့ပါးစပ်သူလက်နဲ့အုပ်ထားလိုက်မိတယ်။

ဧည့်ခန်း ဆိုဖာပေါ်မှာ တိုးကြီး ရဲ့သူငယ်ချင်း ဆိုသူအဲ ယားကွန်ပြင်သမား မောင်စိုး ဆိုတဲ့ ကောင်က သူ့ကိုယ်ကြီးကို ဆိုဖာအနောက်ကိုမှီ ခေါင်းကြီးနောက်လှန့်ပီး ပေါင်ကားပေးထားတာကို သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်က မောင်စိုးရဲ့ပေါင်ကြား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဒူးလေးတုပ်ကာ မောင်စိုးရဲ့ လီးကြီးကို သူ့ရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကြားညှပ်ပီး နို့ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ် မောင်စိုးမှာ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းနေပြီး ဝေဝေဇင်ကတော့ အင်္ကျီနဲ့တွဲလျှက် ဂါဝန်လက်ပြတ်လေးကို ပုခုံးကနေအောက်ကိုလျှောချပေးထားလို့ ခါးအောက်ပိုင်းတော့အဝတ်ရှိသေးတယ် ရှိတာကလဲ ပေါင်လယ်လောက်ပါပဲ ဂါဝန်ဆိုတော့… ခုဏကကြားရတဲ့ တဖတ်ဖတ် အသံတွေဟာ သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ မောင်စိုး ရဲ့အမွှေးအမျှင်ထူလဗျစ် ပေါင်တုံးကြီးရဲ့ရိုက်ခတ်သံကြောင့်ဆိုတာ အောင်ကျော် နားလည်သွားပြီ …မြင်ကွင်းကသိပ်မနီးပေမဲ့ ဘေးတိုက်မြင်နေရတာကြောင့် သူ့မိန်းမ နို့နှစ်လုံးကြားကနေ မောင်စိုးလီးကြီးထိုးထိုးထွက်လာပြီး ဝေဝေဇင့် မေးစေ့လေးကိုတောင်ထိလုထိချင်ဖြးစ်နေတာကိုမြင်ရပြန်တော့ တော်တော်လီးရှည်တဲ့ကောင် လို့အော်ကျော်မှတ်ချက်ပေးလိုက်တယ် … သူနဲ့ဝင်သွားတာ အချိန်သိပ်မကွာတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာပဲ အခုလာက်ထိခရီးရောက်သွားတာကိုလဲ အင်ထရိုဝင်တာမြန်လိုက်လေခြင်းလို့လဲ အောင်ကျော်တွေးမိပြန်တယ် လီးလုံးကို ပင့်တင်ပြီး လဥ ကိုလျှာနဲ့ရက်…ဝေဝေ အို့ …ကျွတ် ကျွတ် …ကောင်းတာဝေဝေရယ် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်အောင်ကျော် ကြက်သီးတောင်ထသွားသည်။ ဒီလိုပြောရဲတယ်ဆိုထဲ က ဒါပထမအကြိမ်တော့မဟုတ်နိုင် ။ ဝေဝေဇင် လီးချောင်းကို လက်နဲ့ပင့်တင်ထားတာကို အောင်ကျော်မြင်နေရပေမဲ့ လစိ ကိုလျှာနဲ့ ရက်နေတာကိုတော့ မောင်စိုးပေါင်နဲ့ကွယ်နေလို့မမြင်ရ ခဏနေတော့ …ပြွတ် ဆိုတဲ့ ဝေဝေဇင့်ပါးစပ်ထဲကနေ မောင်စိုးလဥကျွတ်သွားတဲ့အသံကြားလိုက်ရပြီး မောင်စိုးကထိုင်နေရာကထလာကာ ဝေဝေဇင့်ကို စွေ့ခနဲကောက်ပွေ့ချီကာ သူတို့အိပ်ခန်းဆီဦးတည်သွားနေကြတယ် အဲ့ဒီအချိန်မောင်စိုးခေါင်းက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့လှုပ်ရှာလာလို့ အောင်ကျော်အမြန်ပုန်းလိုက်တယ် …တံခါးဆွဲဖွင့်သံကြားမှ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ မောင်စိုးလက်ထဲက ဝေဝေဇင်ရဲ့ အင်္ကျီအောက်ပိုင်းက ခါးဆီလျှောကျနေလို့ သူ့မိန်းမရဲ့ တင်ပါးဖွေးဖွးကြီးကိုမြင်ရပြန်တော့ ငါ့မိန်းမတော့ အဲကွန်းပြင်သမား အဆော်ခံရတော့ မယ်တွေးပြီး ရင်တွေတဒုံးဒုံးခုန်နေပြီ မောင်စိုးနဲ့ ဝေဝေဇင် အခန်းထဲရောက်သွားကြပြီ …ဒါမျိုးဆို အောင်ကျော် တို့ကနှစ်ခါမတွေး …ကားသော့လေးစားပွဲပေါ်တင်ထားခဲ့ပြီး ကိုယ်ဖော့ပညာသုံးကာ အခန်းတံခါးနားလှစ်ခနဲ့ရောက်သွားတယ် မျက်လုံးကလဲဘာလျှင်သလဲ မမေးနဲ့ စောစောထဲဘယ်နူားကချောင်းရမလဲကြည့်ထားတာ ပြတင်းပေါက် အောက်ခြေနားကဘာဂျာမှန်နှစ်ချပ်က ခပ်စောင်းစောင်းလေးပွင့်နေပြီး ခန်းစည်းကလဲ ဟနေတာကိုတွေ့တော့ဝမ်းသားရအားရနဲ့ကပ်သွားပြီး အတွင်းထဲကိုကြည့်လိုက်တော့… မောင်စိုး က ဝေဝေဇင့်ကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်က ကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပီး နခမ်းလှလှလေးကို ဖိစုပ်နမ်းလိုက်တယ် သူ့မိန်းမရဲ့ ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတဲ့ အနမ်းတွေကိုမြင်တော့ အောင်ကျော် ဖျားချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ် သူနဲ့ တုန်းကညားကာစလောက်ကပဲ နခမ်းချင်းနမ်းဖြစ်ခဲ့ကြတာ နောက်ပိုင်းတွေမှာ သိပ်မနပ်ဖြစ်တော့ဘူး ဖင်လှန် ပုဆိုးချွတ် တန်းလိုး ခဲ့ကြတာလေ အခုပရိတ်သတ်အနေတဲ့ပြန်မြင်ရတော့ အောင်ကျော် မလိုးရသေးပဲ ဒူးတောင်ချောင်ချင်လာပြီ။

မောငျစိုး လကျတှကေ အိမျနရေငျး အငျ်ကြီနဲ့ တှဲရကျ ဂါဝနျပေါျကနပေဲ ဝဝေစေိုး ရဲ့တငျပါးကွီးတှကေို စိတျကွိုကျဆုပျနယျလို့ဝမှ အငျ်ကြီအောကျခွေ ကနေ ကိုငျ ပီး ခေါငျးပေါျကနေ ဆှဲခြှတျတော ဝဝေစေိုးကလကျလေးနှဈဖကျမွောကျကာ ကူညီပေးရှာတယျ သူ့မိနျးမရဲ့ သှယျလလြြ ခန်ဓာကိုယျ နဲ့ မမြှအောငျ ကွီးမား ဖှံထှားလှတဲ့ နို့ကွီးတှေ့ က ဘရာစီယာ အောကျမှာ ယိမျးထိုးနလေို့နသေညျ။ အောငျကြော့ျ အမွငျမှာ သူ့မိနျးမ ဒီနေ့မှပိုပီး ဆှဲဆောငျမှု့ရှိနတေယျလို့မွငျနပွေီး လကျကလဲ လီးပေါျအလိုလိုရောကျသှားသညျ ဒီအခြိနျသူ ဝငျပီး အမိဖမျးလို့ရပမေဲ့ အောငျကြောျ မလုပျရဲ ဘယျလုပျရဲမလဲ ဆိုငျးမာနျနဲ့ကိစ်စကလဲ ရှိထားတာကို သူ့ကအရငျဖောကျထားမဟုတျလား အလိုကျမသိတဲ့လီးက တငျးလှနျးလို့ အောငျကြောျ ဘော တောငျအောင့ျခငြျ ခငြျ ဖွဈလာတယျ ထူးပါဘူးလေ အခွအေနပေေးရငျ ဟိုဖှတျကြား မောငျစိုးဆိုတဲ့ကောငျ လိုးပီးမှပဲ လိုးတော့မယျတှေးပီ အသကျတောငျပွငျးပွငျးမရှုရဲပဲ ဆကျကွည့ျနလေိုကျတယျ နခမျးခငြျးစုပျ ဖငျနှိုကျနရောမှ မောငျစိုးက သူတို့လငျမယားအိပျတဲ့ မှှေ့ယာ အိအိကွီးပေါျ ဝဝေဇေင့ျကို ကန့ျလန့ျဖွတျ ကိုယျတဈပိုငျးကို ပကျလကျလနျစပွေီးမှ ပေါငျနှဈလုံးကွားဝငျ ပေါငျးနှဈလုံကို ပခုံးပေါျထမျးပီးလို့ ကုတငျဘေးမှ မတျတပျရပျပီး စောကျပတျထဲလီးစဝငျတာနဲ့ စကျသနေတျ ပွောငျးဝကထှကျတဲ့ကညြျဆနျတှလေို ဆကျတိုကျ တဖနျးဖနျးဆောင့ျလိုးတော့တာပဲ အောငျကြောျ ထငျထားတာက မောငျစိုး စစခငြျတော့ စလိုးနဲ့စိမျလိုးမယျထငျထားခဲ့တာ ခုေ့ အထငျနဲ့အမွငျကတလှှဲစီဖွဈသှားသညျ။ သူ့မိနျးမ ဝဝေဇေငျကလဲ မှှေ့ရာခငျးကို လကျနှဈဖကျနဲ့ကစြျကစြျဆုပျ ရငျး မကြျလုံးစုံမှိတျလို့… အင့ျ အင့ျ … နဲ့နအေောငျကိုကောငျးခနျးတှေ့နပွေီ အောငျကြောျ နှာမှုတျသံကွီးထှကျလာသညျ။

…ဘောင်းဘီအတွင်း ထဲ လက်နှိုက်ပီး လီးထိပ်ကိုလက်နဲ့စမ်းကြည့်သည်။ လရည်ထွက်နေပီလားလို့ အထဲကလဲ ပွဲကကြမ်းနေပြီ ဒီတစ်ခါ မောင်စိုး က ဝေဝေဇင့် ပေါင်နှစ်လုံးကို ထမ်းမထားတော့ ဝေဝေဇင်ကပဲ သူ့ပေါင်နှစ်လူံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပူးကိုင်ပီး ရင်ဘတ်နားထိ ပင့်တင်ပေးထားတာကို မောင်စိုးက ခြေတစ်ဖက် ကုတင်ပေါ်တင်ပီး သဲကြီးမဲကြီးပစ်ပစ်ဆောင့်သည် ဆောင့်တဲ့အရှိန်က မသေးလှ ကုတင်စပ်နားရှိတဲ့ဝေဝေဇင်ကို မောင်စိုး တစ်ခါကြုံးကြုံးဆောင့်လိုင်တိုင်း ဆောင့်အားကြောင့် အထက်ကိုရွေ့ရွေ့သွားသည် ။ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ကြည့်နေတုန်း လမ်းက ကားသံတွေဟွန်းသံတွေကြောင့် မောင်စိုးသတိရလိုက်တယ်။ စိတ်လောပီးအိမ်ထဲကိုပဲ အာရုံရောက်နေတာကြောင့် သူ ခြံတံခါးပိတ်ခဲ့လား မပိတ်ခဲ့လား မသေချာ မသွားချင်သွားချင်နဲ့ ခြေဖော့နင်းပီး ခြံရှေ့ထွက်သွားတော့ တံခါးကစေ့ရုံတင်စေ့ထားတာ သော့လေးခတ်ပီး အိမ်ထဲအသာပြန်ဝင်ကာဆက်ချောင်းကြည့်တော့ မောင်စိုး ရော ဝေဝေဇင်ကိုပါ ကုတင်ပေါ်မှာမတွေ့ရတော့ ဘယ်များရောက်သွားတာလဲ ဘေးဘီအကဲခတ်ကြည့်နေတုန်း … သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင် ရဲ့ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ လည်ချောင်းထဲက အစ်ထွက်လာတဲ့အသံမျိုးနဲ့ … အာ့ အားးးဆိုတဲ့အသံထွက်လာပြီး ခါးကိုညွှတ်ပီး သေချာကုန်းထား ဝေဝေ …ဆိုတဲ့ မောင်စိုး အသံကြီးကလဲဆက်ထွက်လာတော့ အောင်ကျော် ဂဏှာမငြိမ်ဖြစ်လာသည်။

မောင်စိုးရော ဝေဝေဇင်ပါ အခန်းထဲမှာပဲရှိကြတုန်း ။ သူကြည့်လို့ရတဲ့နေရာကနေ ဘယ်လိုမှမမြင်နိုင် ဘယ်နေရာသွားပီး ဘယ်လိုတွေဘွတ်နေကြလဲမသိ ကုတင်ပေါ်မှာတင်လိုးတော့ လီးဖြစ်မှာမို့လား လို့အောင်ကျော်စိတ်ထဲကနေကြိမ်ဆဲလိုက်တယ် ဒီကြားထဲ ဒီကြားထဲ ဂွကြားက ကောင်က တင်းလွန်းပီး သေးပေါက်ချင်သလိုလိုဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်သာထဲပြေးရပြန်သေးတယ် ။ ဝိတ်လျော့ပြီးလို့ သူ အခန်းနားပြန်ရောက်တဲ့အချိန် အခန်းထဲက စကားပြောသံလိုလိုကြားရတာနဲ့ အခန်းရှေ့ထိမသွားသေးပဲ ရေခဲသေတ္တာအကွယ်ကနေအသာအခြေအနေစောင့်ကြည့်နေတုန်း ကျွီ …ဆိုတဲ့တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ မောင်စိုးနဲ့ဝေဝေဇင် တစ်ယောက်ခါးတစ်ရောက်ဖက်ကာ ထွက်လာကြတာမြင်တော့မှ အောင်ကျော် ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ရတော့တယ် သူ့မိန်းမမြင်မှာအကြောင်းမဟုတ်ပေမဲ့ မောင်စိုးမြင်လို့မဖြစ် ဆတ်ခနဲ ရေခဲသေတ္တာအကွယ်ထိုင်ချပြီး ဘုရားတနေရပြီ ဝေ… မနက်ဖြန် ကျရင် လီးကြာကြာစုပ်ပေးနော် ခုလဲမစုပ်ပေးလို့လား … ခဏလေးစုပ်တာကို …မနေ့က ဟိုတည်မှာလို အကြာကြီးစုပ်ပေး ဝေကလီးစုပ်တာကျွမ်းပီးသာပဲဟာ ဘာလဲ ဒီနေ့က ခံချင်စိတ်တွေများနေလို့ စုပ်တာတာလျော့သွားတာလား …ဟက်ဟက် သေသတ်လိုက် …ပြောဖူးး ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောလိုက်တာ သူ့မိန်းမမှဟုတ်ရဲ့လားဆိုပီး အောင်ကျော် အံသြနေသည်။ မနေ့ ကလဲ ဟိုတည်မှာ တွယ်ခဲ့ကြသေးတယ်တဲ့ … ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ တွေးနေတုန်း ခြံတံခါးပိတ်သံကြားရပြီး သူ့မိန်းမ ဝေဝေဇင်က ဧည့်ခန်းစားပွဲပေါ်ကတစ်ခုခုကိုစိုက်ကြည့်နေလို့ ဘာကြည့်နေတာလဲသိချင်တာနဲ့

အောင်ကျော် ခေါင်းလေးထွက်ပီး တစ်ချက်ရှိုးလိုက်မှ သူ့ရဲ့ပေါ့လျော့မှု့အတွက် နောင်တရ ရတော့တယ် စာပွဲပေါ်က သူ့ ကားသော့ကို ဝေဝေဇင်စိုက်ကြည့်နေရာက ချက်ချင်းဆိုသလို အိမ်ထဲကိုမျက်လုံးဝှေ့အကြည့် အောင်ကျော်ကလဲ အကြည့်နဲ့ ဆုံတော့ ဝေဝေဇင် ကသူ့ယောက်ျားကို အနည်းငယ်အံသြသလိုကြည့်နေပေမဲ့ အောင်ကျော်ကတော့ ခုမတွေ့လဲနောက်လဲ ဒီအကြောင်းပြောဖြစ်မဲ့အတူတူ ဆိုပီး ဧည့်ခန်းစားပွဲဆီ ခေါင်းငိုက်ချကာ လျှောက်သွားပီး ဆိုဖာပေါ်ဝင်ထိုင်တယ် သူ့မိန်းကတော့ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေရာက ရေခဲသေတ္တာထဲကရေသန့်ဗူးတစ်ဗူးကိုယာ သွားယူကာ တစ်ကြိုက်မော့လိုက်ပြီး အောင်ကျော့် ဘေးဝင်ထိုင်ကာ တစ်စုံတစ်ခုကိုနားလည်သွားတဲ့ဟန်နဲ့ ပုံမှန်လေသံအတိုင်းပဲ ကိုအောင် …ရောက်နေတာ ကြာပီလား ဒီတော့ မှ အောင်ကျော် ခေါင်းမော့လာပီး ဟုတ်တယ်… ဝေ ကိုယ်ရောက်နေတာကြာပီ အော်… မနက်ကအိမ်ထဲ ဖုံးကျန်ခဲ့လို့ သွားယူတယ်ဆိုပီးဝင်သွားတာ အိမ်သော့တွေသွားယူတာပေါ့ လိင်ဆက်ဆံထားလို့မောပန်းသွားတာကြောင့်ထွက်လာတဲ့ သူ့မိန်းမ မျက်နာပေါ်က ချွေးစက်လေးတွေ လည်ဟိုက်နေတဲ့ ကြားက အစ်ထွက်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေ ဒီနို့တွေနဲ့ပဲ မောင်စိုးလီးကိုနို့ဂွင်းထုပေးခဲ့တာ လို့တွေးရင်း ခဏကြောင်ကြည့်နေပီးမှ ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ ဝေဝေဇင်က အော် …ဒါဆို အသံတွေကြားမှာပေါ့နော် ဝေဝေဇင် ဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာ အောင်ကျော်သဘောပေါက်တာပေါ့ အင်း …မြင်လဲမြင်ရတယ် ဝေ ဝေဝေဇင် သူတို့အခန်းဆီကို ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ဟနေတဲ့မှန်တံခါးတစ်ချပ်နှစ်ချပ်နဲ့ ဘေးကိုတွန့်နေတဲ့ခန်းစည်းကိုမြင်မှသဘောပေါက်သွားတယ် ထိုင်ရာကထလိုက်ပြီး ဒါဆိုလဲ အားလုံးရှင်းသွားတာပေါ့ …ဝေ အနားယူလိုက်အုံးမယ် ပင်ပန်နေလို့ ကိုအောင် အလိုးခံပြီးပင်ပန်နေတယ်ပေါ့ လို့မေးလိုက်ချင်ပေမဲ့ ပါးစပ်ကတော့မထွက်ရဲ သူ သိချင်တာတစ်ခုကိုတော့ အောင်ကျော်မေးလိုက်တယ်။

ခဏလေး ဝေ ကိုအောင်တစ်ခုမေးစရာရှိလို့ ဝေဝေဇင်က အောင်ကျော်မေးမဲ့မေးခွန်ကိုသိပ်စိတ်မဝင်စားတဲ့ဟန်နဲ့ မေးလေ… ဘာမေးမှာလဲ ဟို …ဘယ်လိုပြောမလဲဝေရယ် အောင်ကျော်ရုတ်တရက် ပြောမထွက် ဝေ… ညည်းတဲ့အသံ… အဲ …အော်တဲ့အသံဆိုပါတော့ အဲ့ဒါပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲ နော် ကိုအောင်နဲ့ ဆွဲတုန်းကတောင်…ဝေ…ဒီလိုမအော်ဘူးလို့မေးကြည့်တာ ဟိုကောင် ဘယ်လိုလုပ်သွားသေးလဲ … ဘာလုပ်သွားသေးလဲ… ဥပမာ ကိုအောင်မလုပ်ဖူးတဲ့ဟာမျိုး မလုပ်ဖူးတဲ့ ပိုဇေရှင်မျိုးပေါ့ မေးမယ့် မေးတော့လဲ အောင်ကျော်ကရှင်းအောင်မေးလိုက်တယ် သူမမြင်လိုက်ရတဲ့ အချိန် ဝေဝေဇင် စူးစူးဝါးအော်လိုက်တဲ့ ဟာကို အောင်ကျော်မေးချင်တာ … ဝေဝေဇင် ကလည်းတစ်ချက်စဉ်းစားသလိုပြုပီးမှ သူ့ယောက်ျား အောင်ကျော်မေးချင်တာကို နာလည်သွားတဲ့ဟန်နဲ့ အောင်ကျော့် မျက်နာကို သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဖင်လိုးသွားတယ် … လို့တစ်ခွန်းပဲ ပြောပီး သူ့ယောက်ျား ပေါင်ကြားလီးနေရာကိုဖျက်ခနဲ့တစ်ချက်ကြည့်ကာ သူတို့အိပ်ခန်းဖက်ကို ထွက်သွားတော့တယ်။ အခါတိုင်းလျှောက်နေကြပုံစံနဲ့ မတူပဲ တင်ပါးကြီးတွေကိုရမ်းခါပီးလျှောက်သွားတဲ့သူ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပီး သူ့လီးကိုလက်နဲ့ဖိထားမိသည် ။မဟုတ်ရင် ဘောင်းဘီတောင်ပြဲထွက်သွားနိုင်လောက်အောင် တင်းနေပြီမဟုတ်လား သူ့မိန်းမ အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ၁၀ မိနစ်လောက်ခန့်ကြာတဲ့အထိ အောင်ကျော် ဧည့်ခန်းထဲမှတစ်ရောက်ထဲ ဘာဆက်လုပ်လို့လုပ်ရမယ်မသိပဲရှိနေတုန်း ကိုအောင်… ဒီနေ့ ဆိုင်းမာန်ဆီ မသွားနဲ့တော့ သူတောင်ကြီးပြန်သွားတယ် ဆိုင်းမာန်နဲ့ ဝေဝေဇင် ဘာတွေပြောထားကြသေးလဲ ဘယ်လိုနားလည်မှု့ယူထားလဲ သိချင်လာသည်… မျက်နာပူပူနဲ့ပဲ သူမိန်းမကိုပြန်ပြောလိုက်တယ် အော်… ဟုတ်လား… အင်း အင်း လာခဲ့လေ…အခန်းထဲ ရှင်လျော့ချင်နေတယ်မဟုတ်လား လင်မယားတွေဖြစ်ပေမဲ့ အောင်ကျော်ရင်ခုန်သွားသည် ။

လျော့ချင်နေတာ အရည်ထုတ်ချင်နေတာတော့အမှန်ပဲမဟုတ်လား ဒါပေမဲ့… စိုးရိမ်တာတစ်ခုကိုတော့ အောင်ကျေိာ မရဲတရဲနဲ့ထပ်မေးလိုက်ပြန်တယ် ဝေ… ဝေ ကဟိုကောင်နဲ့လဲဆွဲထားတော့… ဖြစ် ဖြစ်ပါ့မလား လာသာလာခဲ့စမ်းပါ… ဟိုက်… ခုလေးတင် မောင်စိုး လိုးတာခံပြီး အခုလည်းသူ့ကိုခေါ်နေတာကြောင့် စိတ်ထဲကနေ ဇမသေးတဲ့ငါ့မိန်းမပါလား လို့တွေးပြီး အောင်ကျော် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ဖြုတ် ဇစ်ဖွင့်ကာ ပုဝါမကူရေမရှုကြေး နွှဲရန်မပြေးရုံတစ်မယ် ခြေလှမ်းကျဲကြီးများဖြင့် ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်သွားတော့သည်။ အခန်းထဲရောက်သွားချိန်အပြင်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဖုံးဆက်တိုက်ဝင်နေတာကိုလဲ စောက်ရေးမလုပ်တော့။ ဖုံးဝင်နေပေမဲ့ လာမကိုင်တာကြောင့် တစ်ဖက်ကဟန်နီမှာလဲ ဒေါသထွက်နေသည် ။ သူ့အမဖုံးကလဲခေါ်မရ နယ်ကိုခရီးထွက်မယ်ဆိုပီးထွက်သွားတဲ့သူ့အကိုဆီက အရေးကြီးတယ် ငါပြောတာသေချာနားထောင် လို့ပြောပီး ဖုံးကျသွားလို့ သူ့ဖက်ကပြန်ခေါပေမဲ့လည်း ဧရိယာပြင်ပရောက်နဲ့တွေ့နေလို့ အိမ်က လူတွေဆီများဆက်သေးလား လှမ်းမေးကြည့်ခြင်းပင်။ သူငယ်ချင်းအိမ်ဆိုပီး သူ့ချစ်ချစ်မင်းညိုအိမ်ပျားရည်ဆမ်းအိမ်ခဏပြောင်းလာတဲ့ ဟန်နီ သူ့အကိုကိစ္စနဲ့ သူ့အမတို့ဖုံးဆက်တာမရတဲ့အတွက် အိမ်ခဏပြန်အုံးမယ်ဆရာ ပြောပီး ထွက်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ စက်လှေပေါ်ကနေတောတောင်သဝဘာဝရှု့ခင်းတွေကို ငေးမောကြည့်ရှု့ကာလိုက်လာတဲ့ မိုးဝေ ရုတ်တရက်… အုံး ခနဲပေါက်ကွဲသံကြီးကို နောက်ဆုံးကြားလိူက်ရပြီး လောကကြီးနဲ့ ခေတ္တအဆက်အသွယ်ပြတ်သွားသည်။ သူသတိရလာတဲ့အချိန်မှာ ကမ်းစပ် တစ်ခုနားရောက်နေသည်။ မျက်လုံးကိုအားယူဖွင့်ကြည့်ကာ ရေစပ်သို့ကိုင်းကျနေတဲ့ သစ်ကိုင်းတစ်ခုကို လှမ်းဆွဲ၍ကုန်းပေါ်သို့တက်ခဲ့လိုက်သည်။ သစ်ကိုင်းနဲ့ငြိကာ ပြဲသွားတဲ့အင်္ကျီကိုလဲ ချွတ်ချထားခဲ့လိုက်တယ် ဒီအင်္ကျီနဲ့ သစ်ကိုင်း ငြိနေလို့လဲ သူ ရေစီးနှင့်အတူ မျောပါမသွားခြင်းပင်။ အတူစီးလာတဲ့ သူငယ်ချင်း ထွန်းမောင်နဲ့ စက်လှေသမားကို ရှာကြည့်ပေမဲ့လဲ မတွေ့ရ စက်လှေလဲ မတွေ့ရတော့ပေ… ရေစိုနေတဲ့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက ဖုံးထုတ်ကာ ထွန်းမောင်ဆီဆက်ကြည့်တော့လဲ လိုင်းတုံး နှစ်တုံးလောက်နဲ့အလုပ်မဖြစ် လိုင်းမိတစ်ချက်မမိတစ်ချက် ဖြစ်နေသည် နောက်ဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့ သူ့ညီမ ဟန်နီဇော် ဆီ ခေါ်ကြည့်တော့ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ဖုံးဝင်သွား တော့ ငါအရေးကြီးနေတယ်… လိူ့စကား လေးနည်းနည်းပြောရရုံရှိသေး ဖုံးကစက်ပါတစ်ခါထဲပိတ်သွားတော့ မိုးဝေ စိတ်လေသွားသည်။

သတိထားပီး တိတျဆိတျ ငွိမျသကျနတေဲ့ တောကွီးထဲသို့ အကူအညီရလိုရငွား ရှာကွည့ျသောျလဲ ခှေးတဈကောငျကွောငျတဈမွီးမြှပငျ မတှေ့ရလို့ စိတျဓါတျ ကကြာ ပငျစညျကွီးကွီးနဲ့ အပငျကွီးတဈပငျအောကျသို့ ဖငျခထြိုငျလိုကျရုံပငျရှိသေး သူ့လညျပငျး၌ အေးစကျစကျ အထိအတှခေုကိုခံစားလိုကျရပွီး အသာငုံကွည့ျမိေ့တာ့ ဓါးမွှောငျတဈခြောငျက သူ့လညျပငျးပေါျ ရောကျနပွေီး ခပျသွသွလူတဈရောကျ ရဲ့အသံလဲထှကျပေါျလာသညျ။ မငျး …ဘယျသူလဲ ကနြော့ျ နာမညျ မိုးဝပေါ မိုးဝလေန့ျသှားသညျ။ ဘယျကလဲ … မန်တလေးကပါ … သခြောလား … သခြော ပါတယျဗြာ …စကျလှမှေောကျပွီး ဒီကိုရောကျလာတာပါ အကူအညီရလိုရငွားလာရှာတာပါ တခွားသူတှရေော… တဈရောကျမှမတှေ့တော့ဘူးဗြ …ရနေဈကုနျကွပွီလား မသိဘူး မငျး …နှငျးရညျ တို့အဖှဲကလား ခငျဗြားပွောတဲ့နာမညျအခုမှကနြောျ ကွားဖူးတာပါ … မိုးဝအေမှနျအတိုငျးပဲဖွလေိုကျတယျ… ဒီအခြိနျမှာ သူအတှကျအကူအညီလိူနတေယျမဟုတျလား …သူ့နောကျက လူရဲ့အသံခတေ်တတိတျသှားပွီး လညျပငျးပေါျက ဓါးကိုလညျး ပွနျရုတျသှားကာ သူ့အရှေ့သို့ ထှကျလာသညျ။ ပခုံးပေါျ၌ နှဈလုံးပွူး သနေတျတဈလကျကိုထမျးထားပွီးမှုတျဆိတျမှှေး ပါးသိုငျးမှှေးတှနေဲ့ ရှုပျပှနပေမေဲ့ ဥပဓိရုပျကောငျးပုံရတဲ့ လူကွီး တဈရောကျက သူ့ကို အကဲခတျနသေညျ။ မနျးလေး ကနေ …ဒီကိုလာလုပျတာလဲ မငျးက လာလညျတာပါ …ကနြော့ျသူငယျခငြျးတဈရောကျက ဒီနားကမွို့လေးကပါ ဘယျမွို့လဲ… ထှနျးမောငျပွောဖူးပမေဲ့ မိုးဝေ သိပျမမှတျမိဘဲ ဖွဈနသေညျ။ ကနြော့ျ သူငယျခငြျးပွောတယျဗြ ကနြောျ သိပျမမှတျမိတော့လို့ မောငျသာဆိုလား …အောငျသာ ဆိုလားပဲ လဲူကွီးက ခေါငျးတဈခကြျငွိမ့ျကာ သူ့ဘောငျးဘီအိတျထဲကို လကျညိုးထိုးပွ၍… မငျး …အိတျထဲက ဘာလဲ ဖုံးပါ … မိုးဝေ သုံးစားမရတော့ေ့တာ့ဖုံးကိုထုတျပွလိုကျတယျ လူကွီး ကသူ့လကျထဲက ဓါးကို ဓါးအိမျထဲထိုးထည့ျလိုကျပွီး မငျးအခု …ဘယျကိုသှားမှာလဲ ကနြောျ ကနြော့ျသူငယျခငြျးနတေဲ့မွို့ကို ပွနျခငြျတယျဗြာ ကူညီပါအုံး ဒီကနဆေိုရငျတော့ စကျလှမေရှိပဲ မငျးသူငယျခငြျးတို့မွို့ကိုသှားလို့မရဘူးကှ … အောငျသာမွို့ပေါ့ မိုးဝေ စိတျညဈသှားသညျ။

ကူညီပါအုံးဗျာ… ကျနော့် အိမ်က စိတ်ပူနေမှာဗျ လူကြီက အတန်ကြာစဉ်းစာသလိုပြူပြီးမှ မင်း ကမ်းစပ်ကိုတော့ ပြန်သွားတတ်တယ်မဟုတ်လား… မိုးဝေခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ် လာခဲ့ရတာလဲ သိပ်မဝေးတာမို့ မိုးဝေ ကမ်းစပ်ကိုတော့ပြန်သွားတတ်ပါသေးသည်။ အဲ့ဒီ ကမ်းစပ်အတိုင်းသာ အနောက်ဖက်ကို ရွာမတွေ့မချင်းလျှောက်သွားပေတော့ ရွာတွေ့ရင် ရွာကလူတွေကိုပြောပြီး အကူအညီတောင်း …သူတို့ကမင်းကို မင်းသွားချင်တဲ့မြို့ကိုပို့ပေးလိမ့်မယ် ရွာကိုရောက်ဖို့မင်းလမ်းတော့ လျှောက်ရလိမ့်မယ်… ကဲ သွားပေတော့ မောင်ရင် မိုးဝေ အားတက်သွားသည် ။ လူကြီးပြောသလိုဆို ရွာကိုရောက်ဖို့သွားရမဲ့လမ်းကလည်း ရှင်းရှင်းလေ ကမ်းစပ်အတိူင်းလျှောက် သွားရုံသာ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ကမ်းစပ်ကိုပြန်သွားမယ် ခြေလှမ်းပြင်ပီးကာမှ လူကြီးဖက်သို့လှည့်ကာ … ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… ဦးလေး ဒါနဲ့ ရွာနာမည်ကဘာတဲ့လဲ ကျွန်းတောင်ရွာ … လူကြီးကတိုတိုတုတ်တုတ်ပြန်ဖြေသည်။ ဦးလေးနာမည်ကရော… ကျေးဇူးရှင်ကိုမှတ်ထားရအောင်လို့ပါ မှတ်သွား …ငါ့ နာမည် ဘခက် ဘသက်…ဟုတ်လား ဦးလေး လူကြီးက နှာခေါင်းရှုံ့ကာ မောင်ရင်… အတော်မှတ်ဉာဏ်နည်းတာပဲ ဘခက်ကွ… ဘခက်… မင်းအဲ့ရွာရောက်လို့ရှိရင် …ပြောလိုက် သူကြီးဘခက်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်လို့ …ကျန်သေးတယ် လူကြီးကဆက်ပြောသည်။ ရဲလေး ဆိုတဲ့ကောင်များ ရွာပြန်ရောက်နေရင်… ငါကမကြေနပ်သေးဘူးလို့ ပါပြောလိုက်… ဒီကောင်က ဦးလေးကိုဘာလုပ်ထားလို့လဲ …ကျနော် ဘာပြန်ကူညီပေးရမလဲဦးလေး လူကြီးကလက်ပြကာ မောင်ရင် ကူညီစရာမလိုပါဘူး …အဲ့ကောင်တွေ့ရင်သာ ငါပြောသလိုသာပြောလိုက် …ဒီကောင်ငါ့သမီးကို ခိုးပြေသွားတာကွ မေးပီးမှ သူမှားမှန်း မိုးဝေသိသွာသည်။ လူကြီးမှာ စိတ်ရင်းကောင်းပေမဲ့ ဒေါသကြီးမည့်ပုံဟုလည်းတွေးမိသည်။ စိတ်ချ ဦးလေး …ကျနော်ပြောလိုက်မယ် …ဒါနဲ့ ဒီနားမှာ ကျနော်နဲ့အတူပါလာတဲ့ကျနော့်သူငယ်ချင်းနဲ့ စက်လှေသမားကိုတွေ့ရင် ကျနော် သူတို့မြို့ကိုပြန်သွားပီပြောပေးပါ ဦးလေး ဒီတော့မှ လူကြီးက မင်းတို့စက်လှေက လက်နက်ကြီးစာမိသွားတာကွ …ရဲဖက်ကထင်ပီး ရှေးဟောင်းပစ္စည်းခိုးတဲ့ နှင်းရည်တို့အဖွဲ့ကပစ်လိုက်တာ ဗျာ …အဲ့ဒါဘာပြောတာလဲ… ဦးလေ သေနတ်နဲ့ပစ်တာ အမြောက်နဲ့ထုတာကိုပြောတာလား လူကြီးကခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း မင်းကိုဒါတွေပြောလို့နားလည်မှာမဟုတ်ပါဘူး …သွားတော့ နားမလည်နိုင်ဘူးဆိုလို့ မိုးဝေ ကလဲဆက်မမေးတော့ပဲ လှည့်ထွက်မည်အပြု လူကြီးက နေအုံး …ငါ့နာမည်ပြန်ပြောစမ်း မိုးဝေ …လူကြီးမေးလို့ပြန်ဖြေတဲ့သဘောမျိုးမဟုတ်ပဲ သူ့ကိုယ်သူသတိပေးတဲ့အနေနဲ့ တိုးတိုးရေရွှတ်ကြည့်သည် ဘခက် …သူကြီးဘခက်… ကျွန်းတောင်ရွာက …သူကြီးဘခက် ။

ပြီးပါပြီ ။