ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ အၿမဲပါေလ့ရွိတဲ့ ဂဂၤါျမစ္ အေၾကာင္း

ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ အၿမဲပါေလ့ရွိတဲ့ ဂဂၤါျမစ္ အေၾကာင္း

ဂဂၤါျမစ္သည္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အထက္ ေပေပါင္း ၁၀၄၀၀ ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ဟိမဝႏၲာ ေတာင္တန္းမ်ားရွိ ေရခဲဂူႀကီးတစ္ခုအတြင္းမွ စတင္ျမစ္ဖ်ားခံၿပီး ေတာေတာင္အထပ္ထပ္ကို ေက်ာ္လြန္ကာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ က်ယ္ျပန႔္ေသာ လြင္ျပင္ႀကီးမ်ားကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသည့္ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္သည္။

ျမစ္လက္တက္မ်ား ေပါင္းစပ္စီးဝင္ျခင္းမျပဳမီ ဂဂၤါျမစ္ေၾကာင္းမွာ ေရအလြန္တိမ္၍ သေဘၤာႀကီးမ်ား ဆန္တက္သြားလာျခင္း မျပဳႏိုင္ေခ်။ ႏုန္းေျမ လြင္ျပင္တေလွ်ာက္ စီးဆင္းခဲ့ရသျဖင့္ ျမစ္ေၾကာင္းမွာ အလြန္ေကြ႕ေကာက္ၿပီးလွ်င္ ျမစ္ေရမွာ ၾကည္လင္ျခင္း မရွိ ေရစီးလည္း အလြန္ေႏွးသည္။

ဂဂၤါျမစ္လမ္းခရီးတဝက္၌ ျမစ္အတြင္းသို႔ ယမုံနာျမစ္ လက္တက္ႀကီး စီးဝင္သည္။ ထိုျမစ္ႏွစ္သြယ္အၾကားရွိ ဒိုအပ္ေျမေခၚ စပ္ၾကားလြင္ျပင္သည္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးရာတြင္ ေျမဩဇာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သျဖင့္ လူဦးေရမွာလည္း ကမာၻေပၚတြင္ အထူထပ္ဆုံး ေဒသတစ္ခု ျဖစ္သည္။

ဂဂၤါျမစ္ကမ္းတြင္ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕၊ ပါတလိပုတ္ဟု တြင္ခဲ့ေသာ ပတၱနာၿမိဳ႕ႏွင့္ ကြန္ပိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားရွိသည္။ ဂဂၤါျမစ္အတြင္းသို႔ ဂုမၼတီ၊ ေဂါ့ဂရာ၊ ဂန္ဒတ္ ျမစ္လက္တက္မ်ား စီးဝင္ၾကသည္။

လြင္ျပင္ႀကီး တေလွ်ာက္ အေရွ႕ေတာင္ယြန္းယြန္းသို႔ တျဖည္းျဖည္း စီးဆင္းခဲ့ရာ ကာလကတၱားၿမိဳ႕မွ အထက္မိုင္ ၂၀၀ ခန႔္ေဝးသည့္ေနရာတြင္ ျမစ္ညာမွ ႏုန္းေျမမ်ားစြာ သယ္ယူခဲ့ေသာ ျဗဟၼပုတၱရျမစ္ႏွင့္ ေပါင္းဆုံသည္။ ထိုအခါ က်ယ္ျပန႔္ေသာ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေဒသမ်ား ျဖစ္ထြန္းေစလ်က္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ထဲသို႔ ျမစ္ေၾကာင္းမ်ားစြာ ခြဲၿပီးလွ်င္ စီးဝင္ေလသည္။ ဟူဂလီျမစ္ေရမွာ ေရေၾကာင္းအလြန္နက္သျဖင့္ ပင္လယ္မွ မိုင္ ၈၀ ေဝးေသာ ကာလကတၱားၿမိဳ႕ တိုင္ေအာင္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးမ်ား ဝင္ထြက္ႏိုင္သည္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ေဒသမ်ားတြင္ ႐ႊံ႕ၫြန္ လတာျပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ကိုင္းေတာႀကီးမ်ား ရွိျခင္းေၾကာင့္ သားရဲ တိရစာၦန္မ်ား၊ က်ားမ်ားႏွင့္ မိေက်ာင္းမ်ား အထူးေပါမ်ားေလသည္။

အယူဝါဒအားျဖင့္ ဂဂၤါျမစ္သည္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ား အထြတ္အျမတ္ ထားအပ္ေသာ ျမစ္ျဖစ္သည္။ ဂဂၤါျမစ္ေရကို ခ်ိဳးျခင္းျဖင့္ မေကာင္းမႈမွ စင္ၾကယ္ေစသည္ဟု ယူဆၾကသည့္ျပင္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ား ကြယ္လြန္လွ်င္ ၎တို႔၏ အ႐ိုးျပာကို ဂဂၤါျမစ္ထဲသို႔ စြန႔္ပစ္ႏိုင္ပါက ေကာင္းမြန္ရာသို႔ ဧကန္ေရာက္ႏိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။

ဂဂၤါျမစ္ႏွင့္ လက္တက္မ်ားသည္ မိုးတြင္း၌ ပတ္ဝန္းက်င္ေဒသမ်ားကို ေရလႊမ္းမိုးလ်က္ ႏုန္းေျမမ်ားကို တင္ေစသျဖင့္ ထိုအရပ္မ်ား၌ ေျမဩဇာ အလြန္ထက္သန္ ေကာင္းမြန္ၿပီးလွ်င္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ေနထိုင္စားေသာက္မႈကို လြယ္ကူေစသည္။ ဆန္စပါး၊ ဂ်ဳံ၊ ဝါ၊ ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္၊ ဂုန္ေလွ်ာ္မ်ား ေကာင္းစြာျဖစ္ထြန္းသည္။

ဂဂၤါျမစ္သည္ မိုင္ေပါင္း ၁၅၅၇ မိုင္ရွည္လ်ား၍ ျမစ္ဝမွ မိုင္ ရ၀၀ ေက်ာ္ေဝးေသာ ကြန္ပိုၿမိဳ႕အထိ သေဘၤာမ်ား ဆန္တက္သြားလာႏိုင္ၿပီး အိႏၵိယျပည္ လြင္ျပင္ႀကီး၏ ဗဟိုေရေၾကာင္း လမ္းမႀကီးျဖစ္သည္။