ဦးကတကယ်ဆိုးတယ်နော် … မီးကဒါပထမဆုံးရှင့်

ဦးကတကယ်ဆိုးတယ်နော် … မီးကဒါပထမဆုံးရှင့်

မော်ကြီး ဇော်ဝိတ်တို့ အိမ်ကို အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခု နဲ့ ရောက်ခဲ့ တာပါ ။ ငယ် သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ သံယောဇဉ် နဲ့ ဇော်ဝိတ် က မော်ကြီး ကို သူတို့အိမ် မှာ နေဖို့ ခွင့် ပြုခဲ့တယ် ။ ဇော်ဝိတ် ရဲ့ မဟေသီ မသက် ကလည်း မော်ကြီး အပေါ် ဟိုး အရင်ထဲက ကောင်းတယ် ။ သူတို့ အိမ် ကို လာရင် ရှိတာ အကုန်ချကျွေး ပွင့်လင်း သဘော ကောင်းခဲ့တယ် ။ အခုဟာ က မော်ကြီးလို ထောင် က ထွက်လာတဲ့လူတယောက်ကို သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ကူညီဖို့ လက်ခံဖို့ မပြောနဲ့ ဆေးဖေါ်ကြောဖက်တောင် လုပ်ချင်ကြတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဇော်ဝိတ်တို့ လင်မယားကတော့ အရင်က အတိုင်းဘဲ ။ နေစရာပေး ထမင်းကျွေးထားတယ် ။ ဇော်ဝိတ်ကဘဲ မော်ကြီးကို အလုပ်ရှာပေးတယ် ။ သူအလုပ်များတဲ့ကြ့ားက သူ့မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေဆီက အလုပ် လိုက်တောင်းပေးတယ် ။ တပတ်လောက်အတွင်း မော်ကြီး အလုပ်ရသွားတယ် ။ ဇော်ဝိတ်က ကားရောင်းတယ် ။

လမ်းဘေးပွဲစား မဟုတ်ဘူး ။ ရှိုးရွန်းနဲ့ ပြရောင်းတာ ။ နိုင်ငံခြားကနေ မှာပြီး တင်သွင်းပြီး ရောင်းတာ ။ မသက်က စားသောက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ် ။ အိမ်နဲ့တော့ နည်းနည်း ဝေးပေမယ့် လူစည်ကားတဲ့ နေရာကောင်းမှာမို့သွားဖွင့်တာ ။ မောင်တထမ်း မယ်တရွက် ဆိုသလို လင်ရော မယားရော မနက်မိုးလင်းပြီ ဆိုရင် ကားကိုယ်စီနဲ့ အလုပ်တွေဆီကို ပြေးကြရော ။ ကြုံရာ ဆိုင်မှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဝင်စားကြတယ် ။ ဇော်ဝိတ်နဲ့ မသက်မှာ အေးမိ ဆိုတဲ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် သမီးတယောက့် ရှိတယ် ။ အေးမိက သိပ် အလှကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်လုံးက သူ့အမေ မသက်လိုဘဲ အချိုးအစား ကျ ပြေပြစ်တယ် ။ တောင့်တယ် ။

အေးမိက မသက်ရဲ့ သမီးလို့ မပြောရဘူး ။ ပြင်တတ်ဆင်တတ်တယ် ။ ခေတ်မှီပုံစံနဲ့ ဈေးအကြီးစား အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တယ် ။ အိမ်မှာနေရင်းတော့ ဖြစ်သလို ကပိုကရို ဘဲ နေတယ် ။ ဇော်ဝိတ်ရဲ့ အိမ်မှာ နေရတာ ဖွံ့ဖြိုးတောင့်တင်း အချိုးကျနဲ့ မသက်နဲ့ အေးမိတို့နဲ့ နီးနီးစပ်စပ် ရှိလွန်းတာမို့ မော်ကြီး စိတ်နည်းနည်းညစ်တယ် ။ တတ်နိုင်ရင် စည်းမဖေါက်ချင်ဘူး ။ မသက်ကလည်း တကယ့်ကို ဆက်ဆီ ။ ဖင်တောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ဇော်ဝိတ် ဖြိုနိုင်ရဲ့လားတောင် မသိဘူး ။ မသက်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း မော်ကြီး တဏှာကြွကြွနေရတယ် ။ နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတင်းထွားလွန်း ပြီး အိမ်မှာနေ့ရင်း ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဘလောက်စ်ပါးပါး ဝတ်တဲ့အခါ မော်ကြီး အရမ်း စိတ်ထရတယ် ။

မောျကွီးက မိနျးမနဲ့ ပတျသကျလာရငျ စညျးရှိတဲ့ကောငျ မဟုတျဘူး ။ နယျမှာနတေုံးက ပေါငျးတဲ့ ဘောျဒါတှကေ မောျကွီးဟာ တှေ့မရှေ့ာငျကောငျ..အပေါကျမွငျသမြြ ဝငျအောငျးတတျတဲ့ ကွှကျဆိုးတကောငျ ဆိုတာသိကွတယျ ။ ဇောျဝိတျကတော့ ကောလိပျကြောငျး ရောကျမှ ခငျမငျကွတဲ့ ဘောျဒါ ဆိုတော့ သူ့ အကငြ့ျဗီဇကို အသအေခြာ မသိဘူး ။ မသိလို့လညျး တောင့ျတဲ့ မိုကျတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီး ရှိတဲ့ သူ့အိမျကို လာနဖေို့ လကျခံလိုကျတာပေါ့ ။ မောျကွီးရဲ့ အလုပျက စီးပှားရေး လုပျငနျးတှေ အောငျမွငျနတေဲ့ သူဌေးကွီးတယောကျဆီမှာ လုပျရတာ ။ ကားမောငျးပေးရတယျ ။ သူဌေးနဲ့ လိုကျပေးရတယျ ။ ကူဖေါျလောငျဖကျ လို့ ပွောမလား ။ ဒရိုငျဘာလို့ ပွောမလား ။ ဘောျဒီဂတျ သဘောမြိုးပေါ့ ။ မသကျက အိမျမှာ မခကြျနိုငျဘူး ။ အခြိနျမရှိဘူး ။ အေးမိက တခါတလေ ခကြျတယျ ။ မသကျက သူ့ဆိုငျက စားစရာတှေ ဟငျးတှကေို အိမျကို ယူလာပွီး ရခေဲသတေ်တာ ထဲမှာ ထည့ျထားပေးတယျ ။ စားခငြျတဲ့လူ စား ဆိုပွီး ။ စားခါနီးမှာ မိုကျခရိုဝေ့အာဗငျနဲ့ နှှေးစားကွတယျ ။

အေးမိကလည်း မော်ကြီးကို ခင်တယ် ။ မော်ကြီး နေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်လေးကို ခဏခဏ လာလည်တယ် ။ ဦးဦး..ဦးဦး ဆိုပြီး ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်းနဲ့ ။ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ ။ အေးမိနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မော်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိတာ ခဏ ခဏဘဲ ။ ကိုယ့်ကို နေစရာပေး အ့လုပ်ရှာပေးတဲ့ ကျေးဇူးရှင် သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးကို တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေမိတယ် ။ အေးမိရဲ့ဒီဇိုင်းက အချိုးကျ ဆူဖြိုးကော့တင်းနေတော့ မော်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်တာ အရမ်းဘဲ ။ ဆယ့်ရှစ်နှစ်မလေး ဆိုတော့ နုဖတ်စိုပြေလွန်းနေတယ် ။ သူနဲ့ အိမ်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတာကို ဇော်ဝိတ်နဲ့ မသက်တို့က စိတ်မပူကြဘူး ။ သမီး ဦးဦးနဲ့ ညနေစာ အတူတူ စားလိုက်ကြ..သွားစရာ တခုခု ရှိရင်လည်း မော်ကြီးကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက် ဆိုပြီး စိတ်ချကြတယ် ။ မော်ကြီး စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေတယ် ဆိုတာကို သူတို့ မရိပ်စားမိကြဘူး ။ အေးမိလေး အိမ်မှာ ရှိတာတွေကို မစားချင်ဘဲ အပြင်ထွက် စားချင်လို့ရှိရင် မော်ကြီး လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ ဒီအချောစားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကားနဲ့ ညဖက်ကြီး အပြင်ထွက်ရတဲ့အခါ မော်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ တအား ဖေါ့က်ပြန်မိတာ အမြဲပေါ့ ။

သူဌေးနဲ့ ကားမောင်းပေး အတူလိုက်နေရတဲ့ မော်ကြီးက အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်ဘူး ။ တခါတလေ ညနက်မှ ပြန်ရောက်တတ်သလို တခါတလေလည်း စောစော ပြန်ရတယ် ။ သူဌေးရဲ့ အပေါ်မှာဘဲ မူတည်တယ် ။ သူဌေးက မြန်မာပြည်ထဲ ခရီးသွားရင် မော်ကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင် မစပေးရပေမယ့် သူ နိုင့်ငံခြားကို ခရီးထွက်ရင်တော့ မော်ကြီး မလိုက်ရဘူး ဆိုတော့ နားရက်ရတယ် ။ ဇော်ဝိတ်နဲ့ မသက်က အလုပ်သွားနေကြတဲ့အချိန် အိမ်မှာ မော်ကြီးနဲ့ အေးမိတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတတ်တယ် ။ အေးမိက အိမ်မှာနေရင်း တီရှပ်ပါးပါးကို အထဲက ဘာမှ မခံဘဲ ဝတ်တတ်တယ် ။ အားကစားဘောင်းဘီတို ပွပွကြီးကိုလည်း ဝတ်တတ်တယ် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို တွေ့ရတာက့ မော်ကြီးရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လှုပ်ရှားထကြွစေတယ် ။

ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကလည်း အေးမိရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းနွဲ့လိုက်တဲ့အခါ တုန်လှုပ်သွားကြလို့ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်တဲ့ မော်ကြီးဟာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက ဖွားဖက်တော် တန်ဆာကြီး ထောင်ထ တင်းမာကြီးထွားလာရပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဝင်ဝင်လာတယ် ။ သားရေပေါ်အိပ် သားရေနားစား ကျေးဇူးရှင်တွေကို ကျေးစွပ် မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ထိန်းနေရတယ် ..။ ဒီနေ့ မော်ကြီးကို သူဌေးက ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ အိမ်ကို စောစော ပြန်ရောက်လာတယ် ။ သူနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ် အခန်းလေးကို မတက်ခင် အိမ်ထဲမှာ အေးမိ ရှိသလား တချက် ကြည့်လိုက်တယ် ။ အေ့းမိကို မတွေ့လို့ အိမ်အနောက်ဖက်ကို သူ ဝင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဖက်ဆီက ရေသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ အေးမိ ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရတယ် ။ အေးမိက ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ခပ်ပေါ့ပေါ့ နေတတ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့တယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်း တံခါးကို သေသေချာချာ မပိတ်ဘူး ။ဟတတလေး ဖြစ်နေလို့ မော်ကြီးအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး ရေချိုးနေတဲ့ အေးမိကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ မြင်လိုက်ရတာ မော်ကြီး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ် ။ အချိုးကျလှတဲ့ ကိုယ်လုံး ။ ခါးသေးရင်ချီ တင်က ကားတယ် ။ လုံးတယ် ။

လကျနှဈဖကျနဲ့ တကိုယျလုံးကို ပှတျသပျပွီး ခြို့းနတော ရငျသားစိုငျကွီးတှကေ တုနျခါလှုပျနတောကို စိတျခွောကျခွားဖှယျရာ တှေ့နရေတယျ ။ရငျသီးလုံးလေးတှကေ စူထှကျ ဖူးကွှနကွေတယျ ။ ခါးကေးလေးရဲ့ အောကျက တငျပါးအိအိကွီးတှကေ လုံးကားနကွေတယျ ။ ရခြေိုးခနျးထဲကို ပွေးဝငျသှားလိုကျပွီး စိတျရှိလကျရှိ နမျးစုတျကိုငျညှဈလိုကျခငြျစိတျတှေ တဖှားဖှား ပေါျပေါကျလာတယျ ။ မောျကွီး….မကောငျးဘူး..စိတျထိနျး….စိတျထိနျး…..လို့ ကိုယ့ျကိုယျကို သတိပေးပွီး ခွာကနဲ လှည့ျထှကျလိုကျရတယျ ။သူ့ထပျခိုးအခနျးကို ရောကျတဲ့အခါ သူ့ မကြျလုံးထဲမှာ အေးမိရဲ့ အမှှေးရှငျးထားလို့ ဖွူဖှေးခုံးမို့ပွောငျနတေဲ့ စောကျဖုတျကွီးကို မွငျယောငျနမေိတယျ ။ သူ့တနျဆာကွီးက သံမဏိေ့ခြာငျးကွီးလို မာကွောနသေညျ ။

အခုဘဲ ပစ်လွှတ်တော့မယ့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံတစင်းလို မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး တန်ဆာကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်တိုက်မိတယ် ။ အသက်ကြီးလာမှ ကွင်းတိုက်မိရပြီ ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းလေး တံခါးဝကနေ ဦးဦး..လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အေးမိရဲ့ အသံကြောင့် ကွင်းတိုက်ရက်ကြီး သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် ။ ဟယ်..ဦးဦး..ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…ဘာလုပ်နေတာလဲ…မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာလား….လို့ အေးမိက မေးရင်း သူ့အနားကို ရောက်လာတယ် ။ အေးမိသည် ထိုးဖေါက်မြင်ရတဲ့ ညဝတ်အကျၤ ီ ီပါးလေးကို အထဲက ဘာမှ ခံမထားဘဲ ဝတ်ထားတယ် ။ လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စို့င်တွေနဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရတယ် ။ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တယ် ။

အေးမိနဲ့ သူနဲ့ တထွာတောင် မဝေးဘူး ။ နီးကပ်လွန်းနေတယ် ။ ဦးဦးဟာက အကြီးကြီးဘဲ…..အေးမိ က သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ အေးမိ…. ဦးဦး…… အေးမိရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ် ။ မော်ကြီး စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ အေးမိရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုတ် အေးမိရဲ့ ညဝတ်အကျၤ ီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ညဝတ် အကျၤ ီလေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံကျသွားတယ် ။ အေးမိ လည်း သူ့လိုဘဲ ဗလာကျင်းသွားတယ် ။

မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လေးက အချိုးအဆ့က်ကျပြီး လှလွန်းနေတယ် ။ မော်ကြီးလည်း သူစုတ်နမ်းတာတွေကို အေးမိ တုံ့ပြန်လာတာကို သတိထားမိ တယ် ။ အေးမိရဲ့ တင်ပါးအိအိတဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ကုတင်လေးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားမိတယ် ။ ဦးဦး…. အေးမိကို ချစ်လားဟင်…. အင်း…ချစ်တယ်…… အေးမိလည်းလေ..ဦးဦးကို ချစ်နေတယ်..သိလား…… မော်ကြီးသည် ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ငယ်သူငယ်ချင်းကို ကျေးစွပ်နေမိပြီ ဆိုတာ သိပေမယ့် ကာမစိတ်ရိုင်းက သူ့ကို အနိုင်ယူသွားပြီ ။ အေးမိရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်က ကိုင်ဆုပ် ညှစ်နယ်နေသလို နောက် လက်တဖက့်က အေးမိရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကိုင်စမ်းလိုက်တယ် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အေးမိရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်း ကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ပွတ်သပ်နေတယ် ။ အေးမိရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဘေးကို ကားသွားတယ် ။ မော်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို အေးမိ အကွဲကြောင်းက အပေါက်မှာ တေ့ထောက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။

အိုး….ဦး…. လိငျတနျက တထဈထဈနဲ့ တိုးဝငျသှားတယျ ။ တအား တငျးကွပျနတေယျ ။ ဖိဖိထိုးတိုငျး အေးမိရဲ့ ညညျးသံလေး ထှကျနတေယျ ။ ရငျသားတှကေို နမျးလိုကျ ရငျသီးလေးတှကေို စို့လိုကျ တငျပါးအိအိကွီးတှကေို ညှဈလိုကျ လုပျနရေငျး ဖိဖိထိုးနတေယျ ။ အား…..ဦး…ဦး…ဖွညျးဖွညျး..တအားကွမျးတယျကှာ….. တအားဆောင့ျထည့ျနမေိတယျ ။ အေးမိရဲ့ အောျသံက က့ယြျလှနျးတယျ ။ ဖပျဖပျဖပျဖပျ အသံတှေ မောျကွီးရဲ့ အသကျရှူအားယူသံတှေ….အေးမိရဲ့ ညညျးသံတှေ…… လိငျတနျ တဆုံး ထိုးသှငျးကပျထားတဲ့အခြိနျ သူလမျးဆုံးကိုတကျရောကျမိသှားတယျ ။ သုတျရညျတှေ တထုတျထုတျနဲ့ ပနျးထှကျသှားတယျ ။

အား..အင်း…… ဖိမထားနဲ့ကွာ… နဖူးက ချွေးပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျသွားတယ်…… ဦး…..တကယ်ဆိုးတယ်ကွာ……မီးက အပျိုစစ်စစ်..ဒါ ပထမဆုံး…..ဟင့်ဟင့်…. အေးမိ ပုလဲခနေပြီ…. မျက်ရည်ပေါက်ကြီ့းတွေ ဆက်တိုက် ပါးပြင်လေးပေါ် ကျလိမ့်ဆင်းနေတယ်….. ဦးနည်းနည်းမှားသွားတယ် သမီး… ဘာ…… အေးမိ ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးသွားတယ်…..ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ဘဲ ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းသွားတယ်…… ဟူး….. ငါ ဒီအိမ်မှာ ဆက် မနေသင့်တေ့ာ့ဘူး…… အေးမိ မော်ကြီးကို ရှောင်နေတယ်…. သူဌေး နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လို့ မော်ကြီး အလုပ်များနေတယ်…..သူဌေးနဲ့ မဲဆောက်ဖက်ကို လိုက်သွားရတယ်…..ငါးရက်လောက် ကြာသွားတယ်…့..အေးမိကို တအား သတိရနေတယ်… တွေ့ချင်နေတယ်..သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တာ မကိုင်ဘူး ။

အိမျကို ပွနျလာတော့ ညဥ့ျနကျနပွေီ ။ သူ့ကားသံကိုကွားတော့ မသကျ ထှကျကွည့ျတယျ ။ မောျကွီး..ထမငျးစားပွီးပလား…..လာစားလေ..ဒို့ ဟငျးတှေ ယူလာတယျ…အေးမိကတော့ အစားမစား အခနျး တံခါးပိတျပွီး နနေတော ငါးရကျလောကျ ရှိပွီ…ဘာဖွဈနသေလဲတော့ မသိဘူး..ရညျးစားကှဲ အသဲကှဲနသေလား မသိဘူး…..ဟငျးဟငျး….. မသကျ အတငျးခေါျလို့ သူတို့ ထမငျးစားခနျးထဲက စားပှဲမှာ မသကျနဲ့ အတူသှားစားလိုကျရယျ ။ မသကျက ထုံးစံအတိုငျး အိမျနရေငျး ဘရာစီယာ မပါဘဲ စှပျကွယျလို့ ဟာကို ဝတျထားတော့ သူ့ရငျသားစိုငျကွီးတှကေ တုနျနတေယျ ။ လှုပျနတေယျ ။ ကိုဇောျဝိတျ…စကျာပူ ခဏသှားတယျ…..လေးရကျလောကျ ကွာမယျ….မောျကွီး…. မသကျနဲ့ နှဈယောကျထဲ နနေရေတာ စိတျတှေ ထကွှလာတယျ ။ ဖငျကားကားကွီးတှကေလညျး တုနျခါနတေယျ ။ ဂြလေိုးလို ဒီဇိုငျးမြိုး…. မွငျတာနဲ့ လီးတောငျသှားရတဲ့ ကိုယျလုံး…. ကားဂိုဒေါငျ ထပျခိုးပေါျကို သူ ပွနျရောကျလာတော့ သူ့ဖှားဖကျတောျက မသကျကွောင့ျ မာတောငျ ကွီးထှားနတေယျ။

ဝှူး……ရငျထဲမှာ ပူလောငျနတေယျ…..ရခြေိုးပဈလိုကျမှဘဲ…. ကိုယျပေါျက အဝတျတှကေို အကုနျခြှတျလိုကျပွီး ရခြေိုးပဈလိုကျတယျ…..ရပေနျးအောကျမှာ မကြျလုံးမှိတျထားပွီး ရပေူပူေ့တှ တဖှားဖှားကနြတောကို ခံနတေဲ့အခြိနျ ခွသေံလိုလို ကွားလိုကျရ လို့ မကြျလုံးဖှင့ျကွည့ျလိုကျမိတယျ…. ဟငျ..မသကျ…. မသကျက ကိုယျတုံးလုံးကွီး…..အား…..သူ့ကို အနောကျကနေ လာဖကျတယျ…..ရငျသားကွီးတှကေ အိကနဲ လာထိတယျ…. မသကျရဲ့ လကျက သူ့ကိုယျ အနှံ့ကို ပှတျနတေယျ ။ ကိုငျနတေယျ ။ သူ့လညျဂုတျကို လြာနဲ့ ယကျတယျ ။ ငေါငေါကွီး ထောငျနတေဲ့ လိငျတနျကို ဆုပျကိုငျ ပှတျတိုကျနတေယျ ..။ စိတျတှေ လှတျထှကျသှားတယျ ။ မသကျ နှုတျခမျးတှကေို ငုံစုတျပွီး မသကျ ပေါငျကွားကို သူ ဖမျးကိုငျလိုကျတယျ ။ ရခြေိုးခနျး နံရံမှာ လကျထောကျခိုငျးပွီး အနောကျဖကျကနေ မသကျ ခွထေောကျတှကေို ခြဲကားလိုကျပွီး မသကျကို ထည့ျတယျ ။ မသကျ အောျလိုကျတဲ့အသံက တောျတောျ ကယြျတယျ ။ စိတျရှိလကျရှိ့ဖိဆောင့ျထည့ျလိုကျမိတယျ ။

ဖေါက်ဖေါက်ဖေါက်ဖေါက်…. အိုး…အိုး…….အား….အား……အား…….. ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ် ဖပ်ဖပ်ဖပ်…… အိုး…..အီး…..အင်း……… ရေချိုး ခန်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ်……မသက် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေး့တယ်…..ပြီးတော့ သူ့အပေါ်ကို ခွတက်တယ်…….အိပ်မက်မက်နေသလိုဘဲ…..သူ ဇော်ဝိတ်အအပေါ်မှာ နောက်ကျောကို ဓါးနဲ့ ထိုးမိပြန်ပြီ….. မသက်ကို ဖင်ပူးတောင်းထောင်ခိုက်းပြီး သူ အသားကုန် ဆောင့်ထည့်ပစ်ရင်း ပြီးသွားတယ်….လိင်တန်ကို တဆုံး နှစ်ထည့်ထားပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်မိနေတဲ့အချိန် တံခါးပေါက် က အသံကြားလိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်… ဟင်….. ဦးဦး…နည်းနည်း မှားသွားပြန်ပြီလားဟင်….. မျက်ရည်တွေ ကျပြီး တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြော လိုက်တဲ့ အေးမိ ။

ပြီးပါပြီ ။