သက်တမ်းရင့်ဝိုင်ကြီးသောက်ရသလို စိမ့်ဝင်သွားတာပဲရှင်

“ ဟျောင့် ည မိုးမရွာ ရင် င့ါတဲကို အလည်လာခဲ့ကွာ.. ရွာက အရက်ပါခဲ့တယ်..ငါးပါယူခဲ့ဦး..” ကျနော်ကြိတ်ကြွေနေသော ဖူးပြည့်ရဲ့အကို မင်းမောင်ရဲ့စကားကြောင့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ဝမ်းသာသွားမိတယ်။ မင်းမောင်မှာက အမေ မရှိတော့ဘူး ရှိတဲ့အဖေကလည်း အရက်သမား၊ ကျနော့်ရဲ့ တဖက်သတ်ချစ်သူ ဖူးပြည့်က တကယ်ကို အရမ်းလှပါတယ်။ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနဲ့ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး။ နောက်ပိုင်းအလှက အရွယ်နဲ့တောင် မမျှဘူး။ ကားပြီး ချိတ်ထွက်နေတာ။ ဖူးပြည့်များ ပြုံးရယ်လိုက်ရင် မြင်ရသူငေးမောသွားစေတဲ့အလှမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူလေးပေါ့။ ကျနော်က ခုချိန်ထိ ဖူးပြည့်ကို ဘာကြောင့် ဖွင့်မပြောရသေးလဲဆိုရင် ဖူးပြည့်က ခုမှဆယ်တန်း ကျောင်းတက်ဆဲမို့ ကျနော် ဖွင့်မပြောရက်တာပါ။ သူ့အကို မင်းမောင်ကို နည်းနည်းလန့်တာလည်း ပါတာ ပေါ့ဗျာ ။

ပြီးတော့ ဖူးပြည့်ကို ကျနော့်လိုပဲ ကြိတ်ကြွေလို့ ဖွင့်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ ရဲနောင်ရဲ့စကားကြောင့်လည်း ကျနော် ဖွင့်မပြောဖြစ်တော့တာဆို မှန်ပါတယ်။ ရဲနောင်က ဖူးပြည့်ကို ရည်းစားစကားပြောတော့ သူ့မှာ ရည်းစားရှိပြီးသားလို့ ဖူးပြည့်က ချက်ချင်းအဖြေပေးလိုက်တာတဲ့။ ဒါကြောင့် ကျနော်က ဖူးပြည့်ကို ဖွင့်မပြောဝံ့ပဲ ဖူးပြည့်ရဲ့အလှတွေကို ခိုးခိုးရှိုးပြီး တိတ်တိတ်လေး ရင်ခုန်နေရတော့တာပေါ့။ ဖူးပြည့်က ဖြူဖွေးပြီး အရမ်းလှသလောက် ကိုမင်းမောင်ကတော့ အလုပ်ကြမ်းဒဏ်ကြောင့်လား မသိဘူး အသားက တော်တော်မည်းပါတယ်။ ဗလကြီးသလို အရပ်ကလည်း အရှည်ကြီး။ သူတို့မောင်နှမ အရပ်ချင်းယှဉ်လိုက်ရင် ဖူးပြည့်က ကိုမင်းမောင်ရဲ့ ပခုံးလောက်ပဲရှိတယ်။ ကိုမင်းမောင်ကိုကြိုက်တဲ့ အပျိုကြီး တခုလပ် မုဆိုးမတွေ ရွာမှာတော်တော်များတယ်။ ကိုမင်းမောင်က စကားပြောသာကြမ်းတာ အလုပ်က နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် တော်တော်ကြိုးစားတယ်။

အပင်ပန်းလည်း ခံနိုင်တယ်။ အဆဲကြမ်းတာကတော့ သူ့ဝသီဗျ။ အရက်မူးရင် သာမန်စကားပြောနေရင်း အဆဲက ပါပါလာတတ်တယ်။ သူ့ညီမကိုတော့ တော်တော်ချစ်တာ။ ခုချိန်ထိ ဖူးပြည့်ကို သူ့ဗလကြီးနဲ့ ပွေ့ချီတယ်၊ ကျောပိုးတယ်။ ဖူးပြည့်က ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုပေမယ့် ဘော်ဒါဆောင်မနေပါ။ အိမ်ကနေပဲ ကျောင်းတက်ပြီး ယာခင်းထဲမှာနေတဲ့ သူ့အကိုဆီကို ၃ရက်ခြား ၁ပတ်ခြားဆိုသလို ရိက္ခာလာပို့ပေးတယ်။ ကိုမင်းမောင်က အခြားသူတွေနဲ့ သိပ်ရောရာနှောနှော မနေပေမယ့် ကျနော့်ကိုတော့ ခင်ပုံရပါတယ်။ တကယ်တော့ ကိုမင်းမောင်က ကျနော်နဲ့သာ သောက်ဖော် သောက်ဖက်ဖြစ်နေတာ သူ့ညီမ ဖူးပြည့်ထက် ကျနော်က ၁နှစ်ပဲကြီးတယ်။ ကိုမင်းမောင် အသက်၃၀လောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်။ ကျနော် မမေးမိဘူး။ အစကိုပြန်သွားရအောင်ဗျာ။

ကိုမင်းမောင်ရဲ့စကားကို “ဟုတ်ကဲ့ကိုမင်း… မိုးမရွာရင် လာခဲ့မယ်ဗျာ.. ငါးလည်း ယူခဲ့ပါ့မယ်”လို့ ကျနော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ “ငါလိုးလေး… မိုးရွာရင်တော့ မလာခဲ့နဲ့ကွ…”လို့ ကိုမင်းမောင်ပြန်ပြောတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲ အဆဲမပါရင် စကားမပြောတတ်တဲ့လူကြီး စစ်စစ်ပါလားလို့တွေးရင်း.. “ဟုတ်ပါပြီဗျာ.. မိုးမရွာမှ လာခဲ့ပါ့မယ်..”လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ က်ုမင်းမောင်က သူ့နွားတွေမောင်းပြီး ထွက်သွားမှ ကျနော်လည်း ကျနော့်တဲရှိရာ ပြန်လာခဲ့တယ်။ ငါးကန်ထဲက ငါးတွေ မိုးမချုပ်ခင် ဖမ်းရဦးမယ်လေ။ ကိုမင်းမောင်တဲနဲ့ ကျနော့်တဲက တော်တော်လေးဝေးပါတယ်။ နာရီဝက်လောက် လမ်းလျှောက်မှရောက်တာ။ ကို မင်းမောင်က သူ့အဖေနဲ့ အဆင်မပြေတော့ သုံးရာသီလုံး တောထဲမှာပဲ အခြေချနေတယ်။ တခါတလေမှသာ ရွာကိုပြန်တာ။ တောမှာအခြေချပြီးနေတဲ့ တဲ တွေ အနည်းငယ်ရှိပေမယ့် ကိုမင်းမောင်လို နှစ်ပတ်လည် တောမှာပဲနေသူကတော့ မရှိပါဘူး။

ပြီးတော့ တဲတွေကလည်း တစ်တဲနှင့်တစ်တဲ အတော်အလှမ်းကွာကြတယ်။ကိုမင်းမောင်က အရက်အမြဲသောက်သူတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ၃ရက်ခြား ၁ပတ်ခြားဆိုသလို ဖူးပြည့်လာပို့တဲ့ ရိက္ခာတွေမှာ အရက်က ပါလာတတ်တယ်။ အရက်ပါရင်တော့ ကိုမင်းမောင်က သူတစ်ယောက်တည်း မသောက်ဘူး။ ကျနော့် ကိုအကြောင်းကြား အပါခေါ်ပြီး ဝိုင်းဖွဲ့နေကျ။ တဲကိုပြန်ရောက်လို့ ငါးဖမ်း၊ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုမင်းမောင်ဆီထွက်ခဲ့တော့ နေတောင်ဝင်လုပြီ။ ဖူးပြည့်နဲ့တွေ့ရမယ်ဆိုတော့ ကျနော့်စိတ်ထဲ ရွှင်ကြည်လို့ပေါ့ဗျာ။ ကိုမင်းမောင်တဲရောက်ခါနီး ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်ပြီဆိုရင်ပဲ ကုန်းမြင့်ပေါ်က တဲရှေ့ကွက်လပ်မှာ ခွေးတစ်ကောင်နဲ့ ဆော့ကစားနေတဲ့ ဖူးပြည့်ကို မြင်နေရတယ်။ ဆည်းဆာရဲ့ ရောင်ပြန်အလှတွေကြား ဖူးပြည့်ရဲ့ ချစ်စရာဟန်ပန် အမူယာလေးတွေ၊ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးတွေ၊ ကလေးတစ်ယောက်လို အပြစ်ကင်းစင်ပြီး သိပ်ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အလှတရားကို ကျနော်ငေးကြည့်ရင်း လျှောက်နေမိတယ်။

“နင်အရမ်းလှလာတယ် ဖူးပြည့်ရယ်… နင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာ..” ကျနော့်စိတ်ထဲက စကားတွေ ဖူးပြည့်ကြားနိုင်ရင် ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ကိုမင်းမောင်က ကျနော့်ကိုမြင်တယ်ဆိုရင်ပဲ “လီးထဲမှပဲ မြန်မြန်လာပါကွ..နောက်ကျနေပြီ..”တဲ့ ပြီးတော့ “ဖေလိုးမ .. ခွေးနဲ့မဆော့နဲ့တော့.. ခြေလက်ဆေးပြီး ငါးလာကြော်ပေး..”လို့ ညီမဖြစ်သူ ဖူးပြည့်ကို လှမ်းအော်ပြောတယ်။ “ဟုတ်ကိုကြီး.. ရေပါချိုးလိုက်တော့မယ်… ခဏလေးစောင့်ပေးနော်”လို့ ဖူးပြည့်ကပြောတော့ ” အေးပါ.. မြန်မြန်သာ သွားချိုးစမ်းပါ ငါလိုးမလေးရဲ့..” ဖူးပြည့်ကတော့ သူ့အကိုဆဲပြီးပြောတဲ့စကားကို ဘာမှအထူးအဆန်း ဖြစ်ပုံမရ။ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီရင်လျားလေးနဲ့ စမ်းချောင်းကို ရေချိုးဆင်းသွားတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခဏကြာတော့ သနပ်ခါးအဖွေးသားနဲ့ ဖူးပြည့်ကြော်ပေးတဲ့ငါးကြော်ကိုမြည်းလိုက်၊ အရက်သောက်လိုက်၊ ဟိုစကား ဒီစကားပြောလိုက်၊ ကျနော်ကတော့ မသိမသာ ဖူးပြည့်ကို ရှိုးလိုက်နဲ့ နတ်မင်းစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားနေတာပေါ့ဗျာ။

သောက်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့ ညတောင် အတော်နက်လာပြီ။ ဖူးပြည့်လေးမှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် စကားပြောတာကို နားထောင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပြီထင်ပါတယ်။ အိပ်နေပုံကိုလည်း ကြည့်ဦး။ တစောင်းလေးဗျာ.. ဂီတာလေး စောင်းလှဲချထားသလိုပဲ အမြည်းက ကုန်သွားတယ်။ “ဟေ့ ထပါဦးညီမလေး…
အမြည်းကုန်သွားပြီ.. ငါးကျန်သေးရင် ထပြီးကြော်ပေးစမ်းဦး..” ကိုမင်းက သူ့ညီမကို နှိုးပြောတယ်။ “ဟာ ကိုကြီးကလည်း အိပ်ချင်ပြီကွာ..” “ငါးလိုးမလေး စောက်ဖုတ်ကို အသားနီလန်အောင် လိုးပေးလိုက်ရ.. ထမှာ ထစမ်း..” ကိုမင်းရဲ့ သူ့ညီမကို ပက်ပက်စက်စက် ပြောတဲ့စကားတွေကြောင့် ကျနော့်လီးက အဆမတန်တောင်လာတယ်။ ဖူးပြည့်က နှုတ်ခမ်းလေးစူလိုက် ပွစိပွစိပြောလိုက်နဲ့ ထပြီး ငါးကြော်ပေးရှာတယ်။ ဖူးပြည့်ကြော်ပေးတဲ့ ငါးကြော်ပူပူလေးနဲ့ လက်ကျန်အရက်ကို ဖြတ်ပြီးချိန်မှာ ညလည်း အတော်နက်ပြီမို့ ကိုမင်းကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်ခဲ့တယ်။

လမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်ခါနီးမှ မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်းကို ရွာတော့တာဗျို့။ ကျနော့်တဲနဲ့ ကိုမင်းတဲကြားမှာ တောင်ကျချောင်းလည်းရှိသေးတာမို့ ရေမမိခင် တဲပြန်ရောက်ဖို့ ခြေလှမ်းကို သွက်သွက်လျှောက်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းဘူး။ တောင်ကျရေတွေနဲ့ ချောင်းက ပြည့်လျှံနေပြီ။ မိုက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာဆဲမို့ တောင်ကျရေ လျော့ဖို့အတော်လေးစောင့်ရဦးမယ့်ပုံ။ ကျနော်လည်း မိုးထဲမှာ စောင့်မနေချင်တာနဲ့ ကိုမင်းတို့တဲဆီကို နောက်ပြန်ဆုတ်ခဲ့လိုက်တယ်။ ကိုမင်းတဲမှာ ကျနော်ညမအိပ်ဖူးပါ။ တဲက တော်တော်ကြီးပါတယ်။ တဲအောက်ကိုရောက်လာတော့ ကိုမင်းရဲ့ခွေးက ခေါင်းထောင်ကြည့်ပြီး ရန်မလုပ်ပါ။ ကျနော့်ကို ရင်းနှီးပြီးသားလေ။ ကျနော့်စိတ်ထဲ ထူးထူးဆန်းဆန်းလို ခံစားနေရလို့ ကိုမင်းကို လှမ်းမခေါ်မိပါ။

တဲကလည်း ခါရမ်းနေသလို ထင်မိလို့ ကျနော် တော်တော်မူးနေပြီထင်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မိုးကသည်းနေပေမယ့် လေအနည်းငယ်ငြိမ်သွားတဲ့ ခိုက်အတန့်လေး ” အား…အားး.. အ.. ကိုကြီး နာတယ်.. အရမ်းမဆောင့်ပါနဲ့…” ဆိုတဲ့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အသံခပ်တိုးတိုးလေး ကျနော်ကြားလိုက်မိတော့ ကျနော် ခေါင်းတွေပါ ကြီးသွားတယ်။ နားကြားမှားတာလား ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်တာလား ဝေခွဲမရဖြစ်နေချိန်မှာပဲ ” ငါလိုးမလေး နင့်စောက်ဖုတ်က အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ နင်အော်ချင်သလိုအော်စမ်း.. နင့်ပါးစပ်ကိုလည်း လိုးဦးမှာ… ဒီနေ့ည နင့်ဖင်ကိုပါ လိုးမှာ..” ဟု ကိုမင်းရဲ့ ပီပီသသကြီးပြောလိုက်တဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကျနော့်စိတ်တွေ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်း ပြောမပြတတ်တော့။ ဖူးပြည့်ရဲ့ သူ့အကို လိုးခံနေရတာကို ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသလို
ယူကြုံးမရခြင်း၊ နှမြောခြင်း၊ လီးတောင်လာခြင်းစတဲ့ ခံစားမှုမျိုးစုံ ဖြစ်နေမိပါတယ်။

မိုးကတော့ ရွာနေဆဲ။ ကိုမင်းရဲ့ မာန်နဲ့ဆဲပြီး တဖက်ဖက်ဆောင့်လိုးသံတွေ၊ ဖူးပြည့်ရဲ့ မချိမဆန့် ညည်းညူသံတွေကြောင့် ကျနော် မကြည့်ရ မနေနိုင်တော့ဘူး။ တဲဘေးက သစ်ပင်ပေါ်တက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အရက်သောက်တဲ့နေရာမှာပဲ လေးဘက်ထောက်ပြီး ကိုမင်းရဲ့ လိုးဆောင့်မှုကို သိမ့်သိမ့်တုန်လို့
ခံနေရတယ်။ ကိုမင်းကတော့ လူစိတ်ပျောက်ပြီး ဘီလူးသဘက်စီးခံထားရသလို ဖူးပြည့်ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်၊ ဖင်ကိုရိုက်လိုက်၊ နို့ကိုလှမ်းချေလိုက်နဲ့ ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားနေပါတယ်။ ” ငါလိုးတာ ကောင်းလား..” ” ဟုတ်.. ကောင်းတယ်ကိုကြီး.. ဒါပေမယ့် နာတယ်… ကိုကြီးလီးက ကြီးတာကို..” ” နင် ငါလိုးတာကို အဖေ့ပြန်ပြောမှာလား..” ” မပြောပါဘူးကိုကြီးရဲ့.. ဖင်တော့ မခံရဲဘူးနော် ညီမလေးက.. ညီမလေး တအားနာမှာ ကြောက်တယ်..”

” ဆီစွတ်ပြီး လိုးမှာပါ မနာပါဘူး… နင့်ဖင်က အရမ်းကိတ်တော့ ငါမလိုးပဲ မနေနိုင်ဘူး… ဒီတစ်ချီပြီးရင် နင့်ဖင်ကို လိုးတော့မယ်..” လို့ပြောပြီး ကိုမင်းက ဖူးပြည့်စောက်ဖုတ်ဖြူဖြူလေးထဲရောက်နေတဲ့ လီးမည်းမည်းရှည်ရှည်ကြီးကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အောင်မလေးဗျာ တော်တော်ကြီးတဲ့လီးကြီးပဲ။ မည်းက မည်းသေး လုံးပတ်ကြီးကြီးနဲ့ အရှည်က တစ်ထွာကျော်လောက်တယ်ဗျ။ ဖူးပြည့်လေး သတိလစ်မသွားတာ ကံကောင်းလို့ တောင်ပြောရမယ်…။ ဖူးပြည့် လေး ထလာပြီး သူ့အကိုရဲ့လည်ဂုတ်ကို ဖက်လိုက်တယ်။ ကိုမင်းက ခေါင်းငုံ့ပြီး ဖူးပြည့်နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က ဖူးပြည့်နောက်စေ့ကို ကိုင်ထားတယ်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတွေ ဘယ်ညာချေပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေး ကလိပေးလိုက်နဲ့ ဖူးပြည့်လေးခမျာ တွန့်တွန့်သွားတယ်။

ကြည့်ရတာ ဖူးပြည့်လေး လိင်ဆက်ဆံမှုနယ်ပယ်မှာ တော်တော်ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်ရှိသလို သူ့အကိုရဲ့ အပြုအစုအောက်မှာ အလိုတူအလိုပါ သာယာနေသူထင်ပါရဲ့ဗျာ။ ရဲနောင်ပြောဖူးတဲ့ ဖူးပြည့်မှာ ချစ်သူရှိပြီးသားဆိုတာ သူ့အကိုမင်းမောင်ကို ရည်ရွယ်ပြီး ပြောခဲ့တာနေမှာလို့ အတွေးတစ်ချက်က ဝင်ဖြစ်အောင် ဝင်လာသေးတယ်။ ကျနော်ကြည့်နေစဉ်မှာပဲ ဖူးပြည့်က ခေါင်းလေးငုံ့၊ သူ့အကိုလည်ဂုတ်ကိုဖက်ပြီး ခါးကိုခွလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလီးမည်းမည်းကြီးမြင်ရပါပြီ။ ဖူးပြည့်ရဲ့အရည်တွေလား၊ ကိုမင်းရဲ့ အရည်တွေလား၊ ဒါမှမဟုတ် နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ အရည်တွေပဲလားတော့မသိ၊ ကိုမင်းရဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးပေါ်မှာ အဖြူရည်ပျစ်ပျစ်တွေ ကပ်ငြိလို့။ ကိုမင်းက ဖူးပြည့်ရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ ကြီးမားပြီး မည်းနက်ရှည်လျားတဲ့ လီးကြီးကို ညီမဖြစ်သူ ဖူးပြည့်ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထည့်လိုက်ပါတယ်။

ပြီးတော့ သူ့လက်နှစ်ဖက်လုံး ဖူးပြည့်ခါးလေးကိုင်ပြီး အသေဆောင့်တော့တာ။ ဖူးပြည့်ကတော့ မိုးသံလေသံတွေရဲ့ကြားမှာ သူ့အသံသေးသေးလေးနဲ့ ညည်းညူအော်ဟစ်နေပါတော့တယ်။ ” ငါလိုးမလေး … ငါ့ရဲ့ညီမလေး.. နင့်စောက်ဖုတ်က စေးနေတာပဲ… အရမ်းလိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ဖေလိုးမရဲ့.. ၃ရက်တစ်ခါ လာအလိုးခံကြားလား.. ၇ ရက်အထိ မနေနဲ့တော့…” ” အားးးး.. ကိုကြီး နာတယ်.. ဖြည်းဖြည်း.. အား…အမလေး ကိုကြီးရဲ့ ညီမလေးသေတော့မှာပဲ..” “စောက်ကောင်မ… အားရပါးရအော်.. ငါလည်း အားရပါးရဆောင့်မယ်…” ဆဲလိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်၊ ဖူးပြည့်က အော်လိုက်နဲ့ ကြည့်နေမိတဲ့ကျနော် မနေနိုင်တော့ ထုရင်း ကြည့်နေမိတယ်။

ဂျပန်မလေးကို နီဂရိုးကြီးတစ်ယောက်က မုဒိန်းကျင့်နေသလိုပဲဗျာ။ မိုးက အရမ်းသည်းနေတာတောင် ကျနော့်စိတ်ထဲ ချမ်းတယ်မထင်မိ။ ကိုမင်းရဲ့ အားရပါးရ လိုးဆောင့်မှုအောက်မှာ ဖူးပြည့်ဖင်လေး သိမ့်သိမ့်တုန်လို့ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံနဲ့ ဖူးပြည့်အော်သံ၊ ကိုမင်းရဲ့ ဆဲသံတို့က တခါတခါ မိုးသံကိုဖောက်ထွက်လို့ ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ ” အားးး.. ပြီးတော့မယ်.. လာနေပြီ ဆင်းတော့လို့..” ကိုမင်းက ဖူးပြည့်လေးခွထားတဲ့ ခြေထောက်ကို ဖြည်ချပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်ဖြူတွေကပ်နေတဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးကို ဖူးပြည့်ရဲ့ မျက်နှာနားကပ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မယုံနိုင်စရာဗျာ… ဖူးပြည့်လေးက သူ့အကိုလီးမည်းမည်းကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ငုံပေးလိုက်တယ်။

လီးကြီးတစ်ဝက်လောက်ပဲ ငုံထားတဲ့ ဖူးပြည့်ကို ကိုမင်းက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ နောက်စေ့ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလို တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်လိုးတော့တာ ပဲ။ နောက်ဆုံး လီးကြီးအဆုံးထိ ဖူးပြည့်လည်ချောင်းထဲ ရောက်သွားတော့မှ ဖိကပ်ထားရင်း အရည်တွေထုတ်လိုက်ပုံပဲ။ ဖူးပြည့်ကတော့ သူ့လက်ကလေးနဲ့ သူ့အကိုပေါင်တွေ တဖက်ဖက်ရိုက်လို့… မိုးကလည်း တဖြည်းဖြည်း စဲလာပြီ။ လေကတော့ မတိုက်သလောက်ကို ငြိမ်သွားပြီ။ တစ်ချက်တစ်ချက် ဝေ့ဝေ့တိုက်ရုံသာ။ ကိုမင်း သူ့လီးမည်းကြီးပြန်နှုတ်လိုက်တော့ ဖူးပြည့်လေးခမျာ အသက်ကို အမောတကော ရှူရှိုက်နေတယ်။ ပါးစပ်ဘေးနှစ်ဘက်မှာလည်း အရည်ဖြူတွေ စီးကျလို့ပေါ့။ အသက်ကို အရေးတကြီး ရှူရှိုက်နေရလို့ ဖူးပြည့်ရဲ့ နို့အစုံက လှုပ်ခါရိမ်းနွဲ့ ကပြနေသယောင်နဲ့ ကျနော့်စိတ်ကို မရိုးမရွ ဆွဲဆောင်နေသလိုပဲဗျာ။

ဖူးပြည့်အမောဖြေနေတုန်းမှာပဲ ကိုမင်းက တဲအတွင်းခန်းထဲဝင်သွားတယ်။ ပြန်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဆီပုလင်းနဲ့။ ဖူးပြည့်လေးပေါင်ကိုဖြဲပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ပြန်ကြည့်နေတယ်။ သူဘာများတွေးနေမလဲ ကျနော်သိချင်လိုက်တာ။ ” ကိုကြီး ဖင်ကို မလိုးပါနဲ့လား… ညီမလေးကြောက်တယ်… ဖင်ပေါက်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဟာကို ကိုကြီးလီးကြီးနဲ့ဆို ညီမလေးဖင် ကွဲသွားလိမ့်မယ်…” “မကွဲစေရဘူး စိတ်ချ.. ဆီစွတ်ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ချော့သွင်းမှာ.. ဖင်ကြောကိုသာညရှုံ့မထားနဲ့.. ဘာမှမဖြစ်စေရဘူး… လေးဘက်ထောက်လိုက်…” “ကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲနော်… နာရင် အော်ငိုမှာ…” ” အေးပါကွာ.. လေး ဘက်သာထောက်စမ်းပါ ငါလိုးမလေးရဲ့.. စိတ်ကို လျှော့ထား..” လို့ ကိုမင်းကပြောရင်း ဖူးပြည့်ဖင်ကို ဆီစွတ်ပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့လက်ကို ဆီစွတ်ပြီး ဆီရွှဲနေတဲ့ ညာလက်ခလယ်နဲ့ ဖူးပြည့်ဖင်ကို နှိုက်သွင်းပါတယ်။ စသွင်းတော့ ဖူးပြည့်ပါးစပ်က အ ကနဲအသံထွက်လာပြီး တချက်တွန့်သွားပါတယ်။

ကိုမင်းကို မနာလိုလိုက်တာဗျာ။ အကို့အလိုးကို စိတ်ကြိုက်ခံပေးမယ့် ညီမကိတ်ကိတ် ဖြူဖြူ လှလှ ငယ်ငယ်လေးကိုရထားလို့။ ပြီးတော့ ကျနော့်အိပ်မက်နတ်သမီးလေးကို ကျနော့်ရှေ့မှာပဲ အားရပါးရ ဖြုတ်နေလို့။ တကယ်လို့သာ ကိုမင်းအနေနဲ့ သူ့ညီမ သဘောမတူပဲ အတင်းအဓမ္မ မုဒိမ်းကျင့်တာမျိုးဆိုရင် ကျနော် ကိုမင်းရဲ့ ဗလကြီးကို ကြောက်တယ်ဆိုရင်တောင် မဖြစ်မနေ တားဆီးမိမှာပါ။ အခုတော့ဗျာ ညီမဖြစ်သူကလည်း အကို့ရဲ့ အလိုကြမ်းကြမ်းတွေကို အလိုတူအလိုပါခံလို့… ဆိုတော့ နှမြောစိတ်၊ အံ့သြစိတ်၊ မနာလိုစိတ်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကျေနပ်စိတ်၊ ကိုယ်တိုင် ဝင်နွှဲလိုစိတ် အို စုံလို့ပဲဗျာ… ကျနော်ကသာ အတွေးပေါင်းစုံ၊ ခံစားမှုပေါင်းစုံဝင်လာပေမယ့် သူတို့မောင်နှမလိုးတာကို ချောင်းကြည့်ရင်းထုတာ ၂ခါလောက်ကို ပြီးသွားခဲ့ပြီဗျ။

ဟော ခုတခါ ကိုမင်းက သူ့လီးမည်းကြီးကို ဆီစွတ်နေပြန်ပြီ။ ဖွေးပြီးကိတ်တဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကိုဖြဲပြီး လီးထိပ်နဲ့အပေါက်တေ့ကာ စသွင်းနေပါတယ်။ ဖူးပြည့်ဖင်ဖြူဖြူလေးထဲ ကိုမင်းလီးမည်းမည်းကြီး ဆီအစွမ်းနဲ့ တရစ်ချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းနေတာ တဝက်လောက်ရောက်တော့.. ” ကိုကြီး တော်ပြီကွာ.. နေရခက်တယ် . . ဆက်မသွင်းပါနဲ့တော့..” လို့ ဖူးပြည့်အသံကြားလိုက်ရတယ်။ ကိုမင်းကတော့ ချော့သွင်းလေးသွင်းရင်း နောက်နည်းနည်းပြန်ဆုတ်ရင်းနဲ့ မျက်စိရှေ့တင်ပဲ ကိုမင်းရဲ့ လီးမည်းမည်းကြီးက ဖူးပြည့်ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူလေးထဲ တဆုံးဝင်သွားတော့တယ်။ကျနော့်လီးကလည်း မတရား ထောင်မတ်လာပြန်တော့ ကိုယ့်လက်လေးနဲ့ ချော့ထိန်းရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ” ညီမလေး ကိုကြီးဆောင့်တော့မယ်… ဖင်ကြောကို ရှုံ့မထားနဲ့..စိတ်ကို လျှော့ထား..” လို့ ပြောရင်း ကိုမင်းက တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ယူ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဖူးပြည့်သိပ်ခံနိုင်သေးပုံမရ။ အမေတ,ပြီး အော်ဟစ်ညည်းညူနေပါတယ်။

အရှိန်ရလာပြီဖြစ်တဲ့ ကိုမင်းကတော့ ဖူးပြည့်ရဲ့ အော်ဟစ်ညည်းညူသံကို သိပ်ဂရုမစိုက်တော့။ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ ဇာတိက ပြလာပြီ။ တစ်တစ်ခွခွဆဲပြီးကို ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ။ ဖူးပြည့်ရဲ့ ဖင်သားတွေ၊ နို့တွေဆိုတာ သမုဒ္ဒရာလှိုင်းကြမ်းကြမ်းမှာ လေဒဏ်မိုးဒဏ်တွေ အလူးအလဲခံနေရတဲ့ လှေငယ်ပမာ လူးလွန့်ကခုန်နေပါတော့တယ်။ ကိုမင်းဗျာ သူ့ဗလကြနဲ့ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ကို မညှာမတာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလိုးတာ
အားမှမနာ။ ကျနော်ကြည့်ရင်း ဖူးပြည့်ကို သနားတောင် သနားမိလာတယ်။ ဖူးပြည့်လေးကို ဘယ်တုန်းထဲက စ,လိုးလိုက်တာလဲ ကျနော်မတွေးတတ်တော့။
လိုးသက် ခံသက်တွေကတော့ ရင့်နေကြတဲ့ပုံပဲ။ ဟော ကိုမင်းအဆောင့်စိပ်လာပြီ။ အံကိုကြိတ်ပြီးကို ဆောင့်တာ။ ဖူးပြည့်လေးကတော့ မျော့မျော့သာ အော်နိုင်ရှာတော့တယ်။ ကိုမင်း မေးကြောကြီးတွေထောင်လာတယ်။ အသက်ကို မြန်မြန်ရှူ၊ နောက်ဆုံး ခွန်အားအပြည့် ဖူးပြည့်ဖင်ရင်းထိ ဆောင့်လိုးပြီး ဆီးခုံကို ဖူးပြည့်ဖင်နဲ့ထိကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းရဲ့ ဖင်ကြွက်သားတွေ တဆက်ဆက်တုန်ရင်း ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ထဲ အရည်တွေ သွန်ချနေပြီ။

ပါးစပ်ကလည်း ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေ ထွက်လာပုံအရ သူလည်း အတော်ပြိုင်းသွားပုံရပါတယ်။ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ထဲ လီးကိုတန်းလန်းတပ်ထားရင်း ဖူးပြည့်ကျောပေါ် ဖိလိုက်တော့ ကိုမင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ် အလေးချိန်ကို မခံနိုင်ပဲ ရှေ့ကို မှောက်ရက်လဲမလို ဖြစ်သွားတယ်။ ကိုမင်းက အလိုက်သင့် ပြန်ထိန်းလိုက်ပေမယ့် ဖူးပြည့်က တော့ မှောက်ရက် အတိုင်း အမောဖြေနေတော့တယ်။ ကိုမင်းက ဘေးနားရှိတဲ့ခေါင်းအုံးကို ယူလိုက်ပြီး ဖူးပြည့်လေးရဲ့ ဆီးခုံနေရာလောက်မှာ အသာမပြီး ခံလိုက်တော့ ဖူးပြည့်ဖင်လေး မောက်တက်လာတယ်။ ကြည့်ရတာ ညီမဖြစ်သူရဲ့ဖင်ပါကင်ကိုဖွင့်ရတာ ကိုမင်း အားရကျေနပ်သေးပုံမရ။

နောက်တစ်ချီ ဆက်ဆွဲတော့မယ့်ပုံ။ ကျနော်ဆက်မကြည့်လိုတော့။ အမူးလည်း ပြေသွားပြီ။ မိုးလည်း ရွာတယ်ဆိုရုံသာ…။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်စိတ်ထဲ ချမ်း လာတယ်လို့ ခံစားမိလာတယ်။ သစ်ပင်အောက် အသာဆင်းပြီး ကျနော့်တဲရှိရာ ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ချောင်းရေကလည်း ကျပြီမို့ တဲပြန်ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်စားတောင် မလဲတော့ပဲ ထိုးအိပ်လိုက်တော့တယ်။ ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ မြင်ရတဲ့ မျက်နှာကျက်က သူစိမ်းဆန်နေတယ်။ ကျနော် ဘယ်များရောက်နေတာပါလဲ…?? ” မောင်လေး.. သတိရပြီလား…” အရင်ဆုံး မမရဲ့အသံကြားရတယ်။ နောက် အားရဝမ်းသာနဲ့ အဖေ့ကိုအော်ခေါ်တဲ့ မမရဲ့အသံ… နောက်မှ သတိရတာက ကျနော်တဲမှာ သတိလစ်နေတာ အဖေကတွေ့လို့ ဆေးရုံတင်ထားရတာတဲ့… ၃ ရက်တောင် မေ့နေခဲ့တာလို့ မမပြောမှ သိရတယ်။ အအေးပတ်ပြီး အားအရမ်းနည်းလို့ သတိလစ်သွားတာလို့ ဆရာဝန်က ပြောတယ်။

ဟုတ်မှာပေါ့ ကျနော်ကြိတ်ကြွေခဲ့ရတဲ့ နတ်သမီးလေးရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်း။ အချစ်ဇာတ်လမ်းတောင် ရိုးရိုးမဟုတ်။ အင်းစက်လို့ပြောရမဲ့ အကိုဖြစ်သူ လူမည်းဗလကြီးနဲ့ ညီမအရင်းဖြစ်သူ ဖြူဖြူကိတ်ကိတ် ချောချောလှလှ ငယ်ငယ်လေးရဲ့ အားပါးတရ ဖြေဖျော်ကပြတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို မိုးထဲလေထဲမှာ အနီးကပ်ကြည့်ရှုပြီး ရင်ခုန်ခံစားခဲ့ရသူ…ကြိတ်မှိတ်ဖြေသိမ့်ခဲ့ရသူ.. သေမသွားခဲ့တာတောင် ကံအရမ်းကောင်းလို့ ပြောရမယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကိုမင်းတဲကအပြန် အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျနော်ဟာ ဖူးပြည့်နဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ဆင်နွှဲပျော်ပါးနေခဲ့တာ…။ အပြင်က လက်တွေ့မြင်ရတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းကြောင့် အားအင်များစွာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရသလို အိပ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး ဖူးပြည့်ရဲ့ အချစ်စွမ်းအားကြောင့်လည်း အားအင်တွေမကျန်တော့သလောက် ထပ်ကုန်သွားတာနဲ့ မိုးလေမိ အအေးပတ်ဆိုတော့ မသေတာကိုက တကယ့်ကံကောင်းမှုတခုလို့ မှတ်ယူမိပါတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဆေးရုံကပြန်ဆင်းတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူ ကျောင်းဆရာမက ဆယ်တန်းဖြေရမယ်ဆိုပြီး မြို့ကိုခေါ်သွားပါတော့တယ်။ ရွာကို တော်တော်နဲ့မရောက်ဖြစ်တော့။ ကြားရတဲ့သတင်းတွေအရ ကိုမင်းတို့ မောင်နှမ ထိုင်းကို ထွက်သွားကြပြီ တဲ့။ သူတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းကို တစုံတယောက်ကများ သိသွားလို့ ဖွင့်ဟလိုက်တာလား… သူတို့အဖေသိသွားလို့ ရှောင်ထွက်သွားကြတာလား.. ကျနော် မစဉ်းစားတက်တော့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့ မတင်းတိမ်နိုင်တဲ့ အင်းစက်ကာမရေအလျင်ထဲ ပျော်ပျော်ပါးပါး အားပါးတရ ဆက်လက် ခံစားနေပြီး ရှင်သန်ရုန်းကန်နေကြဦးမှာပဲဟု ကျနော် ယုံကြည်နေမိ ပါသည်။ ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံလျက် ခံစားရေးဖွဲ့ပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းအား ဖတ်ရှုမိသူတို့အတွက် ခံစားလို့ရသည်ဖြစ်စေ၊ မရသည်ဖြစ်စေ ကျနော်၏ တာဝန်သာဖြစ်ပါသည်။ အရေးအသား အဖွဲ့အနွဲ့ မပြည့်စှုံမှုအတွက် လေစားစွာ တောင်းပန်လိုက်ရပါ သည် ။

ပြီးပါပြီ ။