မန္တလေးသူတွေရဲ့ “ဖျင်ကြားညို ပြဿ နာ”… စိတ်မဆိုးတတ်မှ အပြည့်အစုံဖတ်ကြည့်နော်..
ရဘူးနော် . . . .ခ်ခ်ခ်( စာရေးတဲ့သူ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာတွေးတတ်ပုံများ)
“ဖင်ကြားညို ပြဿ နာ”
1. ဒီရက်ပိုင်းက ပြဿ ဒါးလွတ်ပုံ မရဘူး။
ဘာစာရေးရေး နောက်ဆက်တွဲ ပြဿ နာလေးတွေနဲ့။
2. တရက်က ရေးမိတယ်…
‘မန္တလေးသူ ဖင်ကြားညို’… လို့။
အဲ့ဒါကိုဗျာ မန္တလေးသူ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ဖုန်းဆက်ပြီး ရန်လုပ်တယ်… …
“ဦးသန်ရာ… မန္တလေးသူဖင်ကြားညိုလို့တော့ သိမ်းကြုံးမပြောသင့်ပါဘူးဗျာ”
“ဟာ… သိမ်းကြုံးမပြောမိပါဘူး၊ ကိုယ့်လူကိုယ် ပြောတာပါ”
“ခုမှ မုန်လာဥလာမလုပ်နေနဲ့”
“ကဲ ဒါဆို ငါမေးမယ်၊ ကြမ်းပြင်ပေါ် တင်ပြင်ခွေပြီး အကြာကြီးထိုင်ရင် ခြေမျက်စေ့တွေ ဘာဖြစ်တတ်လဲ ဖြေ”
“ညို မဲ လာတာပေါ့ဗျ”’
“အေး… နောက်တခုမေးမယ်၊ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ဒူး ခဏခဏထောက်ရတဲ့သူတွေရဲ့ ဒူးက ကြာလာရင် ဘာဖြစ်မလဲ”
“ဒူးကြီး ညိုမဲလာတာပေါ့ဗျ”
“ဟုတ်ပြီ… ထပ်မေးမယ်၊ တချို့မိန်းကလေးတွေ ခြေဖနောင့် အထက်နားမှာ ဘာလို့ မဲမဲအကွက်လေး ဖြစ်နေတာလဲ”
“သူ့ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်က ကြိုးနဲ့ ပွတ်မိလို့ပေါ့ဗျ”
“မှန်တာပေါ့… ကဲ မြန်မာပြည်မှာ မန္တလေးက စက်ဘီး ဆိုင်ကယ် အများဆုံး စီးတယ်ဆိုရင် နင် ငြင်းမလား”
“မငြင်းဘူး”
“အာ့ဆို… စက်ဘီးထိုင်ခုံနဲ့ အမြဲပွတ်တိုက်နေတဲ့ ဒို့ မန်းသူမန်းသားတွေရဲ့ ဖင်ကြားမှ မညိုရင် ဘယ်သူညိုမလဲ ကဲ”
“ဟာဗျာ… မသိဘူးဗျာ… ဘယ်သူညိုညို ကျနော်မညိုဘူးဗျာ… ‘
“ညည်း သေချာလို့လား အေ့”
“သေချာတယ်ဗျာ… ခင်ဗျားကြီး လူယုတ်မာကြီး၊ အကုန်လျှောက်စဉ်းစာနေတာ၊ တောက်စ်… မမြင်ဖူးဘဲနဲ့ကို မှန်အောင် ပြောနိုင်တာ၊ ရှက်တယ် ရှက်တယ် ဟင့် ဟင့်”
အဲ့ကလေးမလည်း ဖင်ကြားညိုကိစ္စကြောင့် လောကီကို စိတ်ကုန်ပြီး သီလရှင် ဝတ်သွားရှာတယ်သာဓု သာဓု သာဓု
3. တရက်က ဘယ်ခြေထောက် အရမ်းကိုက်နေလို့ ရုံးလစ်ပြီး ထိုင်းမာဆတ်မှာ သွားအနှိပ်ခံတယ်။
ကိုယ့်နှိပ်ပေးတဲ့ မိန်းကလေးက ကိုယ့်ကို သိနေတယ်… ….
“ဦးက ဦးသန်၄ကို မလား”
“ငင်… ဘယ်လိုသိလဲ”
“သမီးနဲ့က ဖေ့စ်ဘုတ်မှာ ဖရန့်လေ”
“”အော်… အေး အေး…၊ ငါ ဒီကိုလာတယ်လို့တော့ ပို့စ်မတင်နဲ့နော်”
“ဘာလို့လဲ ဦးရဲ့”
“မိန်းမယူခါနီး သူနဲ့ပြသနာမတက်ချင်ဘူးအေ”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ… ဦးတို့က ဘာလို့ခုထိ မယူသေးတာလဲ”
“သူက သူ့အနုပညာအလုပ်တွေနဲ့ ရှုပ်နေတာလေ၊ သူ အကယ်ဒမီမရခင် လက်မထပ်ချင်သေးဘူးဆိုလို့ စောင့်နေရတာ”
“အော်… ဦး ချစ်သူက ရုပ်ရှင်မင်းသမီးပေါ့”
“အေး……”
“ဘယ်သူလဲ ဟင်”
“နန်းခင်ဇေယျာ…”
“ဖွီးစ်စ်… အဟုတ်မှတ်လို့ နားထောင်နေတာ၊ အနောက်သန်တယ် ဦးက”
“ဟီး… ဟီး…”
“ဒါနဲ့ ဦးကို ကြုံလို့ မေးအုံးမယ်”
“မေး…”
“မန္တလေးသူတွေက ဘာလို့ ဖင်ကြားညိုတာလဲဟင်…”
အင်း… ဒီကိစ္စက မပြီးသေးပါလား ဒုက္ခပါပဲ
မတတ်နိုင်ဘူး ကိုယ်စမိတဲ့ဇာတ်လမ်း
အမေးရှိက အဖြေရှိရတော့မှာပေါ့
4. အဲ့ဒါနဲ့…
ဟိုနေ့က မယ်သီလရှင် ဝတ်သွားတဲ့ ကလေးမကို ရှင်းပြသလိုပဲ သူ့ကို ရှင်းပြလိုက်တယ်။
“… … အဲ့လို စက်ဘီး ဆိုင်ကယ် စီးတာများလို့ ညိုတာအေ့၊ မဟုတ်ပါဘူးငြင်းရင် ညာတာ”
“အင်း… အဲ… ဦးကလည်း ရှက်စရာကြီး”
“ရှက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါ သဘာဝပါ၊ ဒါနဲ့ ညည်းကရော ဘယ်မြို့ကလည်း”
“သမီးက လမ်းပဲလျှောက်တာ”
“ဘယ်မြို့ကလည်း မေးတာအေ့၊ ညည်းကို လမ်းလျှောက်သလား စက်ဘီးဆိုင်ကယ် စီးသလား မေးနေတာမဟုတ်ဘူး”
“သမီးမြို့ကိုသိရင် သမီးစက်ဘီးဆိုင်ကယ် စီးတာ သိမှာပေါ့၊ အာ့ဆို ဦးက သမီးကို သမီးကို ဟိုဒင်းညိုတယ်လို့ တွေးနေမှာ..”
“ခက်ဖူးလား၊ ညည်းဟာက အန္တရာယ်ကို ကြိုမြင်လိုက်ပုံများ ဟိုပုံပြင်ထဲက သားဖွားမီးယပ် ဆရာဝန်ကြီးနဲ့ သူ့နပ်စ်မလေးလို ဖြစ်နေပြီ”
“ပြောပါအုံး… အဲ့ပုံပြင်…”
5. ဒါနဲ့ သူ့ကို ပုံပြင်ပြောပြရတယ်။
ကြားဖူးနားဝပါ ဘယ်သူက မူရင်းလဲတော့ မသိတော့ပါဘူး။
ဒီလို…
တခါက သားဖွားမီးယပ်အထူးကု ဆရာဝန်ကြီးတစ်ယောက် ရှိသတဲ့။
မွေးလူနာတွေ ကလေးမွေးပြီးရင် မိန်းမကိုယ် မွေးလမ်းကြောင်းကို ပြန်ချုပ်တဲ့အခါတိုင်း… ဆရာဝန်ကြီးက ထမကြည့်ဘဲနဲ့ သူ့နပ်စ်မလေးကို ခိုင်းသတဲ့… ..
“ဆရာမရေ… နံပတ် ၁ မွေးလူနာကို ၃ ချက် ချုပ်လိုက်ပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”
“ဆရာမရေ… နံပတ် ၂ မွေးလူနာကို ၂ ချက်ပဲ ချုပ်ပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”
“ဆရာမရေ… နံပတ် ၃ မွေးလူနာကိုတော့၆ ချက် ချုပ်ပါ”
“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ”
ဒါနဲ့ နပ်စ်မလေးက မေးတယ်… …
“ဆရာရယ်… မွေးလူနာကို ထတောင်မကြည့်ဘဲနဲ့ ဘယ်နှချက်ချုပ်ပါလို့ ဆရာကပြောတယ်၊ ပြောတဲ့အတိုင်း ကျမချုပ်လိုက်တာ ကွက်တိချည်းပါပဲ၊ ဘယ်နှချက်ချုပ် ရမယ်ဆိုတာကို ဆရာ ဘယ်လိုများ သိလဲဟင်…”
“လွယ်ပါတယ် ဆရာမရယ်… သူ့ပါးစပ်ကို ကြည့်ပြီးပြောတာပါ၊ တိုက်ရိုက်အချိုးတူတယ် ဆရာမရဲ့”
အဲ့လိုလည်း ပြောရော…
ဆရာမလေးခများ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ နူတ်ခမ်းကိုချွန် ပါးစပ်ကိုစိပြီး ပြောသတဲ့… ….
“ဟွန့်… ချရာကရဲ… ဟုရဲဟုပဲနဲ့”
ဆရာမလေးက နူတ်ခမ်းထူထူကလေးနဲ့ ဆိုကိုး…
😃😃😃
6. “ဟီး… ဟီး… ဦးကလေ… တကယ်ပဲတော့်”
“ညည်းလည်း ကလေးမွေးရင် အဲ့ဆရာဝန်ဆီ မသွားနဲ့”
“အမလေး… ကလေးမွေးဖို့မပြောနဲ့ ရည်းစားတောင် မရှိသေးဘူး”
“ယုံပါဘူးအေ…”
“တကယ်ပြောတာ… ဦး တပည့်တွေထဲက ချောထောတော် ရှိရင် စပ်ပေးအုံး”
“ဘာလဲဟ… ချောထောတော်ကြီးက”
“ဦးကလည်း ပိန်းလိုက်တာ၊ ရုပ်ချော ငွေထော ပညာတော် တဲ့လူလေ”
“အော်… အဲ့လို ချောထောတော်တော့ မရှိဘူး… မာ၊ ကြီး၊ ရှည် တွေတော့ ရှိတယ် ယူမလား”
“ဟင့်… ကြောက်စရာကြီး မယူုချင်ပါဘူး”
“ဟဲ့… လိမ်မာ သဘောထားကြီး စိတ်ရှည်တဲ့လူကို ပြောတာ”
“ဟွင်းး… အာ့ဆိုရင်တော့ ယူမယ် စပ်ပေး”
ဒါနဲ့…
အလုပ်ထဲက အင်ဂျင်နီယာပေါက်စတွေရဲ့ ဖုန်းနံပတ်တွေ တန်းစီပြီး ပေးထားခဲ့တယ်၊၊
ကုသိုလ်ရပါတယ်လေ…. အောင်သွယ်လုပ်ရတာ။
ဟုတ်ဘူးလား။
7. ပြန်မယ်လုပ်တော့မှ ကလေးမက မေးတယ်… ….
“ဦးက နှံ့စပ်တဲ့သူဆိုတော့ အကြံပေးခဲ့အုံး”
“အင်း… ပြော ဘာလဲ”
“ဟိုလေ… ဟွာလေ… ညိုတဲ့ဟာလေ အာ့လေ ပြန်ဖြူအောင် ဘာလုပ်ရမလဲငင်…”
“L’OREAL က Day cream, night cream လိမ်းပေါ့အေ့၊ ဖြူပြီး ညက်လာလိမ့်မယ်”
“ဟွန့်… တခြားမြန်မြန်ဖြူတဲ့နည်း မရှိဘူးလား”
“အာ့ဆိုလည်း ဖင်ကို ပေါင်းတင်အေ…”
“ငင်… ဘယ်ဆိုင်က တင်ပေးမှာလဲ ဦးရယ်”
“ဈေးပိုပေးပြီး ညှိကြည့်ပေါ့ ရမှာပါ”
“ရတယ်ပဲထား… စဉ်းစားကြည့်မိတယ်၊ ထိုင်ခုံပေါ်တက် ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ထားတာကို ပေါင်းတင်တဲ့ အုပ်ဆောင်းကြီးနဲ့ အုပ်၊ ညောင်းကညောင်း ပူကပူ၊ လူမြင်လို့လည်း မကောင်း၊ အမလေး တော်ပြီတော်ပြီ ဖင်မဲလို့ ကြိုက်မယ့်သူမရှိလည်း အပျိုကြီးပဲ လုပ်တော့မယ်”
“ဟား… ဟား… သွားပြီအေ၊ ငါ ဖင်ပေါင်းတင်တဲ့ဆိုင်ဖွင့်ရင် လာ အားပေးအုံး”
“ဟွန့်…”
#သန်၄ကို – #ပေါက်ကရ၄၀
မန်တလေးသူတှရေဲ့ “ဖငြျကွားညို ပွူ နာ”… စိတျမဆိုးတတျမှ အပွည့ျအစုံဖတျကွည့ျနောျ..
ရဘူးနောျ . . . .ချချချ( စာရေးတဲ့သူ ပေါကျပေါကျရှာရှာတှေးတတျပုံမြား)
“ဖငျကွားညို ပွူ နာ”
1. ဒီရကျပိုငျးက ပွူ ဒါးလှတျပုံ မရဘူး။
ဘာစာရေးရေး နောကျဆကျတှဲ ပွူ နာလေးတှနေဲ့။
2. တရကျက ရေးမိတယျ…
‘မန်တလေးသူ ဖငျကွားညို’… လို့။
အဲ့ဒါကိုဗြာ မန်တလေးသူ သူငယျခငြျးတဈယောကျက ဖုနျးဆကျပွီး ရနျလုပျတယျ… …
“ဦးသနျရာ… မန်တလေးသူဖငျကွားညိုလို့တော့ သိမျးကွုံးမပွောသင့ျပါဘူးဗြာ”
“ဟာ… သိမျးကွုံးမပွောမိပါဘူး၊ ကိုယ့ျလူကိုယျ ပွောတာပါ”
“ခုမှ မုနျလာဥလာမလုပျနနေဲ့”
“ကဲ ဒါဆို ငါမေးမယျ၊ ကွမျးပွငျပေါျ တငျပွငျခှပွေီး အကွာကွီးထိုငျရငျ ခွမေကြျစေ့တှေ ဘာဖွဈတတျလဲ ဖွေ”
“ညို မဲ လာတာပေါ့ဗြ”’
“အေး… နောကျတခုမေးမယျ၊ အကွောငျးကွောငျးကွောင့ျ ဒူး ခဏခဏထောကျရတဲ့သူတှရေဲ့ ဒူးက ကွာလာရငျ ဘာဖွဈမလဲ”
“ဒူးကွီး ညိုမဲလာတာပေါ့ဗြ”
“ဟုတျပွီ… ထပျမေးမယျ၊ တခြို့မိနျးကလေးတှေ ခွဖေနောင့ျ အထကျနားမှာ ဘာလို့ မဲမဲအကှကျလေး ဖွဈနတောလဲ”
“သူ့ ကွိုးသိုငျးဖိနပျက ကွိုးနဲ့ ပှတျမိလို့ပေါ့ဗြ”
“မှနျတာပေါ့… ကဲ မွနျမာပွညျမှာ မန်တလေးက စကျဘီး ဆိုငျကယျ အမြားဆုံး စီးတယျဆိုရငျ နငျ ငွငျးမလား”
“မငွငျးဘူး”
“အာ့ဆို… စကျဘီးထိုငျခုံနဲ့ အမွဲပှတျတိုကျနတေဲ့ ဒို့ မနျးသူမနျးသားတှရေဲ့ ဖငျကွားမှ မညိုရငျ ဘယျသူညိုမလဲ ကဲ”
“ဟာဗြာ… မသိဘူးဗြာ… ဘယျသူညိုညို ကနြောျမညိုဘူးဗြာ… ‘
“ညညျး သခြောလို့လား အေ့”
“သခြောတယျဗြာ… ခငျဗြားကွီး လူယုတျမာကွီး၊ အကုနျလြှောကျစဉျးစာနတော၊ တောကျဈ… မမွငျဖူးဘဲနဲ့ကို မှနျအောငျ ပွောနိုငျတာ၊ ရှကျတယျ ရှကျတယျ ဟင့ျ ဟင့ျ”
အဲ့ကလေးမလညျး ဖငျကွားညိုကိစ်စကွောင့ျ လောကီကို စိတျကုနျပွီး သီလရှငျ ဝတျသှားရှာတယျသာဓု သာဓု သာဓု
3. တရကျက ဘယျခွထေောကျ အရမျးကိုကျနလေို့ ရုံးလဈပွီး ထိုငျးမာဆတျမှာ သှားအနှိပျခံတယျ။
ကိုယ့ျနှိပျပေးတဲ့ မိနျးကလေးက ကိုယ့ျကို သိနတေယျ… ….
“ဦးက ဦးသနျ၄ကို မလား”
“ငငျ… ဘယျလိုသိလဲ”
“သမီးနဲ့က ဖေ့ဈဘုတျမှာ ဖရန့ျလေ”
“”အောျ… အေး အေး…၊ ငါ ဒီကိုလာတယျလို့တော့ ပို့ဈမတငျနဲ့နောျ”
“ဘာလို့လဲ ဦးရဲ့”
“မိနျးမယူခါနီး သူနဲ့ပွသနာမတကျခငြျဘူးအေ”
“ဟုတျကဲ့ပါ… ဦးတို့က ဘာလို့ခုထိ မယူသေးတာလဲ”
“သူက သူ့အနုပညာအလုပျတှနေဲ့ ရှုပျနတောလေ၊ သူ အကယျဒမီမရခငျ လကျမထပျခငြျသေးဘူးဆိုလို့ စောင့ျနရေတာ”
“အောျ… ဦး ခစြျသူက ရုပျရှငျမငျးသမီးပေါ့”
“အေး……”
“ဘယျသူလဲ ဟငျ”
“နနျးခငျဇယြော…”
“ဖှီးဈဈ… အဟုတျမှတျလို့ နားထောငျနတော၊ အနောကျသနျတယျ ဦးက”
“ဟီး… ဟီး…”
“ဒါနဲ့ ဦးကို ကွုံလို့ မေးအုံးမယျ”
“မေး…”
“မန်တလေးသူတှကေ ဘာလို့ ဖငျကွားညိုတာလဲဟငျ…”
အငျး… ဒီကိစ်စက မပွီးသေးပါလား ဒုက်ခပါပဲ
မတတျနိုငျဘူး ကိုယျစမိတဲ့ဇာတျလမျး
အမေးရှိက အဖွရှေိရတော့မှာပေါ့
4. အဲ့ဒါနဲ့…
ဟိုနေ့က မယျသီလရှငျ ဝတျသှားတဲ့ ကလေးမကို ရှငျးပွသလိုပဲ သူ့ကို ရှငျးပွလိုကျတယျ။
“… … အဲ့လို စကျဘီး ဆိုငျကယျ စီးတာမြားလို့ ညိုတာအေ့၊ မဟုတျပါဘူးငွငျးရငျ ညာတာ”
“အငျး… အဲ… ဦးကလညျး ရှကျစရာကွီး”
“ရှကျစရာ မဟုတျပါဘူး၊ ဒါ သဘာဝပါ၊ ဒါနဲ့ ညညျးကရော ဘယျမွို့ကလညျး”
“သမီးက လမျးပဲလြှောကျတာ”
“ဘယျမွို့ကလညျး မေးတာအေ့၊ ညညျးကို လမျးလြှောကျသလား စကျဘီးဆိုငျကယျ စီးသလား မေးနတောမဟုတျဘူး”
“သမီးမွို့ကိုသိရငျ သမီးစကျဘီးဆိုငျကယျ စီးတာ သိမှာပေါ့၊ အာ့ဆို ဦးက သမီးကို သမီးကို ဟိုဒငျးညိုတယျလို့ တှေးနမှော..”
“ခကျဖူးလား၊ ညညျးဟာက အန်တရာယျကို ကွိုမွငျလိုကျပုံမြား ဟိုပုံပွငျထဲက သားဖှားမီးယပျ ဆရာဝနျကွီးနဲ့ သူ့နပျဈမလေးလို ဖွဈနပွေီ”
“ပွောပါအုံး… အဲ့ပုံပွငျ…”
5. ဒါနဲ့ သူ့ကို ပုံပွငျပွောပွရတယျ။
ကွားဖူးနားဝပါ ဘယျသူက မူရငျးလဲတော့ မသိတော့ပါဘူး။
ဒီလို…
တခါက သားဖှားမီးယပျအထူးကု ဆရာဝနျကွီးတဈယောကျ ရှိသတဲ့။
မှေးလူနာတှေ ကလေးမှေးပွီးရငျ မိနျးမကိုယျ မှေးလမျးကွောငျးကို ပွနျခြုပျတဲ့အခါတိုငျး… ဆရာဝနျကွီးက ထမကွည့ျဘဲနဲ့ သူ့နပျဈမလေးကို ခိုငျးသတဲ့… ..
“ဆရာမရေ… နံပတျ ၁ မှေးလူနာကို ၃ ခကြျ ခြုပျလိုကျပါ”
“ဟုတျကဲ့ ဆရာ”
“ဆရာမရေ… နံပတျ ၂ မှေးလူနာကို ၂ ခကြျပဲ ခြုပျပါ”
“ဟုတျကဲ့ ဆရာ”
“ဆရာမရေ… နံပတျ ၃ မှေးလူနာကိုတော့၆ ခကြျ ခြုပျပါ”
“ဟုတျကဲ့ ဆရာ”
ဒါနဲ့ နပျဈမလေးက မေးတယျ… …
“ဆရာရယျ… မှေးလူနာကို ထတောငျမကွည့ျဘဲနဲ့ ဘယျနှခကြျခြုပျပါလို့ ဆရာကပွောတယျ၊ ပွောတဲ့အတိုငျး ကမြခြုပျလိုကျတာ ကှကျတိခညြျးပါပဲ၊ ဘယျနှခကြျခြုပျ ရမယျဆိုတာကို ဆရာ ဘယျလိုမြား သိလဲဟငျ…”
“လှယျပါတယျ ဆရာမရယျ… သူ့ပါးစပျကို ကွည့ျပွီးပွောတာပါ၊ တိုကျရိုကျအခြိုးတူတယျ ဆရာမရဲ့”
အဲ့လိုလညျး ပွောရော…
ဆရာမလေးခမြား ရှကျကိုးရှကျကနျးနဲ့ နူတျခမျးကိုခြှနျ ပါးစပျကိုစိပွီး ပွောသတဲ့… ….
“ဟှန့ျ… ခရြာကရဲ… ဟုရဲဟုပဲနဲ့”
ဆရာမလေးက နူတျခမျးထူထူကလေးနဲ့ ဆိုကိုး…
😃😃😃
6. “ဟီး… ဟီး… ဦးကလေ… တကယျပဲတော့ျ”
“ညညျးလညျး ကလေးမှေးရငျ အဲ့ဆရာဝနျဆီ မသှားနဲ့”
“အမလေး… ကလေးမှေးဖို့မပွောနဲ့ ရညျးစားတောငျ မရှိသေးဘူး”
“ယုံပါဘူးအေ…”
“တကယျပွောတာ… ဦး တပည့ျတှထေဲက ခြောထောတောျ ရှိရငျ စပျပေးအုံး”
“ဘာလဲဟ… ခြောထောတောျကွီးက”
“ဦးကလညျး ပိနျးလိုကျတာ၊ ရုပျခြော ငှထေော ပညာတောျ တဲ့လူလေ”
“အောျ… အဲ့လို ခြောထောတောျတော့ မရှိဘူး… မာ၊ ကွီး၊ ရှညျ တှတေော့ ရှိတယျ ယူမလား”
“ဟင့ျ… ကွောကျစရာကွီး မယူုခငြျပါဘူး”
“ဟဲ့… လိမျမာ သဘောထားကွီး စိတျရှညျတဲ့လူကို ပွောတာ”
“ဟှငျးး… အာ့ဆိုရငျတော့ ယူမယျ စပျပေး”
ဒါနဲ့…
အလုပျထဲက အငျဂငြျနီယာပေါကျစတှရေဲ့ ဖုနျးနံပတျတှေ တနျးစီပွီး ပေးထားခဲ့တယျ၊၊
ကုသိုလျရပါတယျလေ…. အောငျသှယျလုပျရတာ။
ဟုတျဘူးလား။
7. ပွနျမယျလုပျတော့မှ ကလေးမက မေးတယျ… ….
“ဦးက နှံ့စပျတဲ့သူဆိုတော့ အကွံပေးခဲ့အုံး”
“အငျး… ပွော ဘာလဲ”
“ဟိုလေ… ဟှာလေ… ညိုတဲ့ဟာလေ အာ့လေ ပွနျဖွူအောငျ ဘာလုပျရမလဲငငျ…”
“L’OREAL က Day cream, night cream လိမျးပေါ့အေ့၊ ဖွူပွီး ညကျလာလိမ့ျမယျ”
“ဟှန့ျ… တခွားမွနျမွနျဖွူတဲ့နညျး မရှိဘူးလား”
“အာ့ဆိုလညျး ဖငျကို ပေါငျးတငျအေ…”
“ငငျ… ဘယျဆိုငျက တငျပေးမှာလဲ ဦးရယျ”
“ဈေးပိုပေးပွီး ညှိကွည့ျပေါ့ ရမှာပါ”
“ရတယျပဲထား… စဉျးစားကွည့ျမိတယျ၊ ထိုငျခုံပေါျတကျ ဖငျဗူးတောငျးထောငျထားတာကို ပေါငျးတငျတဲ့ အုပျဆောငျးကွီးနဲ့ အုပျ၊ ညောငျးကညောငျး ပူကပူ၊ လူမွငျလို့လညျး မကောငျး၊ အမလေး တောျပွီတောျပွီ ဖငျမဲလို့ ကွိုကျမယ့ျသူမရှိလညျး အပြိုကွီးပဲ လုပျတော့မယျ”
“ဟား… ဟား… သှားပွီအေ၊ ငါ ဖငျပေါငျးတငျတဲ့ဆိုငျဖှင့ျရငျ လာ အားပေးအုံး”
“ဟှန့ျ…”
#သနျ၄ကို – #ပေါကျကရ၄၀
